منم گاهی مثل شما فکر میکردم ولی دیر یا زود متوجه میشید که شادمهر هیچ موقع و هیچ زمان و هیچ مکان تصمیم گیرنده ای نداشته جز خودش.
از سال 76 تا الان!
خودش تصمیم میگیره مسافر رو بده بعد بیاد تو دهاتی اون فضا رو تجربه کنه ، بعد فیلم بازی کنه بعد تحت شرایطی که داشته مهاجرت کنه و حالا بیا اینجا و پاپکرن بخونه ، کاور کنه ، تقدیر رو بسازه و تو البوم طرفدار اون فضاها رو تجربه کنه و در نهایت بیاد از ملودی ها و ساخته های دیگران استفاده کنه!
تهیه کننده های زمان ایرانش ، منوچهر خوش زبان ، بهداد کاموری و فرشباف و... همه فقط نظر میدادن بهش ولی تصمیم قطعی رو خودش میگرفته و میگیره!
دلیل استثنایی بودنش هم همین هوش زیادش توی تصمیم گیریه. یه جاهای کمی خطا میکنه ولی در مجموع همیشه به هدفاش میرسه!