شادمهر عقیلی - معروف (امتیاز در سبک خودش از 10: 10)
سالیان متمادی‌ست که کارهای شادمهر عقیلی را دنبال می‌کنم.سوای از بحث موسیقایی، همیشه به نکته‌ای در مورد ایشان فکر می‌کنم که وجه تمایز آقای عقیلی از سایر موزیسین‌ها یا خواننده‌هاست.شادمهر عقیلی اهل شو-آف نیست.تن به سلیقه‌ی مخاطبان که اکثراً خواستار تکرار مکرّرات هستند، نمی‌دهد و کاری را می‌کند که خودش به آن ایمان دارد و حاضر نیست به هر قیمتی و با هر اکتی اقدام به جذب مخاطب کند.همین دوری گزیدن ایشان از مدیا-جماعت بارزترین مثال برای اثبات این ادّعاست.و مردم می‌فهمند.مردم قدرت تشخیص دارند و می‌دانند چه کسی اهل خودنمایی‌ست و چه کسی نیست.
حال با انتشار اثر موسیقایی جدید شادمهر عقیلی این فرصت به نگارنده دست داد تا نظرات شخصی خود را بیان کرده و - جدا از هرگونه اغراقی - به تمجید این مسترپیسِ موسیقی عقیم روزهای جاری ایران بپردازد.
ملودی - امتیاز از 10: 10
اگر شما از مخاطبان پیگیر سبک‌های هاوس/ترنس/امبینت/آپپلیفتینگ و داب‌استپ و ... باشید، می‌دانید که در این ژانرها دست آهنگ‌ساز آن‌چنان باز نیست و باید از قوانین خاص ملودی‌سازی در فضای این سبک‌ها پیروی کند.چرا که ماهیت آثاری ازین‌دست بر پایه‌ی تنظیم استوار است و اکثر آثار خوب به ویژه در سبک ترنس اینسترومنتال می‌باشند.همان‌طور که در اثری سنّتی نمی‌توان از ملودی‌ها و تحریرهای موسیقی راک استفاده کرد و باز هم آن را سنّتی نامید.
امّا چیزی که نگارنده از اثر جدید شادمهر عقیلی برداشت کرده، خلاف این قوانین دست‌وپاگیر را ثابت کرده و نشان از چیرگی ملودی بر تنظیم دارد.وایبریشن‌ها، تحریرها و چینش نت‌ها کاملاً با هم هارمونی دارند و گام‌های بالای ملودی دقیقاً با توجّه به پتانسیل صدای خواننده ساخته شده‌اند تا صدا بدل به آلودگیِ صوتیِ گوش‌خراشی نشود.البته این مسأله اکثراً در آثار شادمهر عقیلی رعایت شده به جز معدود مواردی شاید که آن هم بسیار طبیعی‌ست.مثال: ورژن آلبومِ آهنگ طرفدار که در آن تاحدودی این مسأله رعایت نشده بود.
تنظیم - امیتاز از 10: 10
بنده تا قبل از این کار شناختی از آقای آرون حسینی نداشتم و آثار دیگرشان را نشنیده بودم.امّا این قطعه باعث می‌شود ازین‌به‌بعد پیگیر کارهای ایشان باشم.سمپل‌های بسیار گوش‌نواز، بیس‌های به‌جا - نه سبک و نه سنگین - چیدمان قوی سمپل‌ها و صداسازی و از همه مهم‌تر سلیقه‌ی ایشان در این اثر ستودنی‌ست و باعث شده این قطعه بدل به اثری مدرن و صاحب ژانر در موسیقی الکترونیک شود.کار را با یک هدفون/هدست خوب گوش بدهید تا بتوانید لایه‌های زیرین آهنگ را بهتر بشنوید و پی به زیبایی‌های بیشتر اثر ببرید.
فضاسازی - امتیاز از 10: 10
این‌که این آهنگ در این حال و هوا و فضای کاری باشد، تصمیم شخص شادمهر عقیلی بوده و البته تنظیم‌کننده و آهنگ‌ساز هر دو در این زمینه دست داشته‌اند.ریشه‌ی واژه‌ی ترنس به معنی خلسه است و ویژگی آثار ترنس مدرن و قدرت‌مند بزرگان این سبک مثل آرمین‌ون‌بیورن، دش‌برلین، ابوو اند بیاند و دیگران همین به خلسه بردن مخاطب است.طوری که برای دقایقی حضور مادّی خود را فراموش کرده و سراسر موسیقی می‌شوند.آیا شما با شنیدن معروف به خلسه می‌روید؟ اگر بله، پس این قطعه دین‌اش را به ژانرش ادا کرده است.
میکس و مسترینگ - امتیاز از 10: 10
برای بحث در این زمینه باید ابتدا اثر با کیفیت بالا گوش داد و بعد قضاوت کرد.شاید به نظر عدّه‌ای صدای شادمهر کمتر از آهنگ به نظر رسیده باشد.امّا به شخصه چنین چیزی را حس نکردم.اکثر خواننده‌های ترنس از میکسرها افکت‌هایی مثل آوتوتیون را می‌خواهند.امّا به نظر می‌رسد صدای شادمهر نیازی به این افکت‌ها ندارد و به قول معروف آوتوتیون‌سرخود است.به این بخش‌ها از آهنگ دقّت کنید: "تو که می‌دونستی" که با دو ملودی مختلف خوانده می‌شود یا "سمت دریا رفتن" یا "اگه پرتوقّع‌ان" و ... وقتی شادمهر می‌خواند: "تو که می‌دونستی...چرا موندی پیشم" را می‌خواند، این حس ناخواسته به مخاطب القاء می‌شود که معشوق از ته دل می‌دانسته که شادمهر همیشه بدجوری عاشق می‌شود و باز هم کار خودش را می‌کند.
کلام
با توجّه به شناختی که از شادمهر عقیلی دارم، متوجّه این امر هستم که آثار ایشان صرفاً کلام‌محور نیستند و موسیقی برای شادمهر حرف اول را می‌زند.نگارنده‌ی این متن می‌تواند بارها و بارها به قطعه‌ی معروف گوش بدهد و درحال‌حاضر هیچ بخشی از کلام را حفظ نباشد و نتواند با خواننده هم‌خوانی کند.چرا که برای بنده کلام در موسیقی از اهمیت چندانی برخوردار نیست و فاکتورهای مهم‌تری از کلام برای من در یک موزیک خوب وجود دارند.ناگفته نماند که در آثار موسیقایی غربی نیز ما لیریک‌های آنچنانی و قوی‌ای را کمتر می‌شنویم.مثال‌های بسیار زیادی می‌شود در این مورد آورد.پر واضح است که دغدغه‌ی یک موزیسین حرفه‌ای شعر و ترانه‌ی یک قطعه نیست.
ویدئو - امتیاز از 10: 10
وقتی ویدئو را برای اولین بار دیدم، کیفیت بسیار زیادش توجّه‌ام را جلب کرد.انیمیشن بسیار حرفه‌ای و گرافیک جذّاب این ویدئو نشان از کار بسیار زیاد و رندر خیلی طولانی دارد.انتخاب مدل، لوکیشن‌های بکر و زیبا، بازی ملموس شخصیت‌ها باعث می‌شود پی به قدرت کارگردان این تصویرسازی‌های زیبا ببریم.دقّت کنید به تمپوی صحنه‌هایی از ویدئو که هماهنگ با موزیک اسلوموشن و نرمال می‌شود.بسیاز زیبا و چشم‌نواز است.فقط به نظر می‌رسد گریم صورت شادمهر کمی توی ذوق می‌زند که نکته‌ی مهمی نیست و قابل چشم‌پوشی‌ست.حتّی برای انتخاب نقّاشی‌ها در ویدئو فکر شده است و هرکدام به گونه‌ای به ماهیت کلی ویدئو ربط دارد.
ناگفته نماند که شادمهر عقیلی هیچ قطعه‌ای را بدون نظارت شخصی بر تمامی قسمت‌های فوق‌الذّکر منتشر نمی‌کند.از انتخاب تنظیم‌کننده‌ی کم‌نام‌ونشان در همین قطعه گرفته تا انتخاب محمّد ناهیدی یا مونا برزویی در هریک از بخش‌های مربوطه در گذشته.و البته این از ویژگی‌های شاخص شادمهر عقیلی‌ست که همیشه فرصت کار را برای جوان‌ترها به طرق مختلف فراهم کرده است.فکر می‌کنم بهتر است به جای قضاوت‌های سخت‌گیرانه و کینه‌توزانه، به موسیقی گوش بدهیم و لذّت ببریم و به شادمهر عقیلی و انتخاب‌هایش و وسواس‌اش در پخش آثار اعتماد کنیم، چرا که همیشه نتیجه داده است و با اقبال عموم مواجه شده است.
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط nasernew
این دری وری رتبه 1 رو گرفته؟
