نوشته اصلی توسط
Hamed_gh
بعد از چند بار گوش دادن این آلبوم به نظرم شادمهر طرفداراشو عادت داده بود به ایده ها و تنظیم های عمیق،جدید و خاص وتوی هر آلبومی که قبلا خودش تنظیم کننده و آهنگ سازش بود این مورد همراهش بوده ... که تو این دوتا آلبوم آخر این مورد برای من طرفدار دوآتیشه حس نکردم. وقتی پای قیاس برسه دو آلبوم آخر شادمهر توی مارکت کلی موسیقی ایرانی واقعا قابل دفاع هست البته نسبت به باقی تولیدات موسیقی داخلی منتها من شادمهر رو با خودش قیاس میکنم چون موسیقیش اصطلاحا دامبولی نیست از نظر من حیفه اعتراف و اعترافها رو پخش نکنه و طرفدار رو محروم کنه از شنیدنش...
واقعا میلاد هاشمی قدرشناسه پست آخرش رو دیدم کلی لذت بردم از معرفت این پسر...