نوشته اصلی توسط Al!rezA
اومدم تبلیغات کنما
Mehdi Rezvan - Baroon
یکی از قشنگ ترین البومای غیر رسمی
اهنگ های خوب این ماه
ناصر زینلی - کاش می شد
عماد طالب زاده - یه دروغ
دميس روسس در گذشت
تو برو سلیقتو جراحی کن
نامه ای که افشا شد؛لیست خوانندگان ممنوع‌الفعالیت
دوشنبه 6 بهمن 1393 07:30 | کد خبر: 1808348970603596644 | بازدید: 1863
جام جم نوا: گفته‌های اخیر سالار عقیلی به یکی از رسانه‌های خارجی درباره لیست سیاه خوانندگان و نوازندگان سنتی و پاپ ایران ـ که مشتمل بر سی چهره بوده، این پرسش را پیش آورد که عامل چنین نامه‌نگاری چه بوده و چگونه در سکوت ممنوع الفعالیتی جمعی از خوانندگان مطرح موسیقی شکل گرفت و چگونه رفع شد؟
پس از آنکه در اجرای سالار عقیلی در مشهد برای نخستین بار در سال‌های متمادی و اجراهای مکرر این خواننده موسیقی سنتی، اجازه حضور حریر شریعت‌زاده، نوازنده و همسر سالار عقیلی روی سن داده نشد، موجی از واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاد که او از انتقاد کردند که چرا در واکنش به حذف همسرش، اجرای کنسرت خود را متوقف نکرده است؟!
عقیلی در پاسخ به این انتقادات به دویچه‌وله گفته است: «من به احترام مردم، کنسرت را لغو نکردم. بسیاری برای دیدن اجرای من از شهرهای دور آمده بودند و این انصاف نبود که برنامه را لغو کنم. اگر کنسرت را لغو می‌کردم، مورد انتقاد مردمی که به کنسرت او آمده بودند، قرار می‌گرفتم و حالا که این کار را نکرده‌ام، مورد نکوهش عده‌ای دیگر قرار می‌گیرم».
اما آنچه در این گفت‌و‌گو محل تأمل است، افشای یک نامه توسط سالار عقیلی است که نشان می‌دهد، نهادهای فراوانی علاوه بر متولیان حوزه فرهنگ، می‌توانند تأثیر جدی بر حوزه موسیقی داشته باشند و شرایط برای متولیان موسیقی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره اخیر بیش از حد تصور پیچیده شده است.
او با انتقاد از محدودیت‌هایی که به تازگی برای بسیاری از افراد در عرصه موسیقی پیش آمده است، می‌گوید: «چندی پیش، نامه‌ای از سوی اداره اماکن منتشر شد که در آن سی تن از خواننده‌های موسیقی سنتی و پاپ، از جمله خود من ممنوع‌الکار اعلام شده بودند؛ اما وزارت ارشاد به آن اعتراض کرد و مسأله حل شد. در مورد زنان هنرمندان اما این روند گویا همچنان ادامه دارد و باعث تأسف است».
نامه‌ای که سالار عقیلی علنی کرد، تا پیش از این رسانه‌ای نشده بود، ولی با گفته‌های عقیلی مشخص شد، ماجرا فرا‌تر از لغو ۲۰ کنسرت است و گاهی دخالت‌ها در حوزه موسیقی به نقطه‌های بازگشت ناپذیر می‌رسد؛ هرچند درباره نامه مورد اشاره، پیش از آنکه ماجرا رسانه‌ای شده و یک بحران شکل بگیرد، اعمال ممنوع الفعالیتی برای ۳۰ خواننده منتفی شد و شرایط به حالت عادی بازگشت.
در لیستی که شعبی از یکی از نهاد‌ها به وزارت فرهنگ و ارشاد ارسال کرده بود، با این استدلال که پخش صدای خوانندگان در شبکه‌های ماهواره‌ای ممنوعیت دارد، هر خواننده‌ای که صدایش از این شبکه‌ها پخش شده بود، ناقض این ممنوعیت تشخیص داده شده بود و بر همین اساس ۳۰ خواننده سنتی و پاپ نام برده شده بود که باید ممنوع الفعالیت می‌شدند؛ خواننده‌هایی که گستره‌شان از همایون شجریان و تهمورس پورناظری تا احسان خواجه امیری و سالار عقیلی وسعت یافته بود.
برای نمونه، پخش «چرا رفتی» با نوای همایون شجریان و موسیقی تهمورس پورناظری از شبکه‌های ماهواره‌ای، می‌تواند مصداق ممنوع الفعالیتی این دو تن باشد، حال آنکه پخش این آهنگ‌ها با همکاری این خوانندگان و حتی رضایت آن‌ها نیست و اتفاقاً در بسیاری از این پخش‌ها، نقض قانون کپی رایت رخ می‌دهد.
علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با همین مبنا و استدلال که پخش آهنگ‌های خوانندگان در شبکه‌های ماهواره‌ای لزوماً به منزله رضایت و همکاری خوانندگان با این شبکه‌ها نیست و این اقدام عمدتاً حرکت خودسرانه شبکه‌های ماهواره‌ای برای جذب مخاطب داخلی است، مقابل این حرکت ایستاد و بدین شکل، ممنوع‌الفعالیت شدن این خوانندگان منتقی شد.
وضعیت کنونی که هر نهادی به خود اجازه می‌دهد با نامه‌نگاری، گروهی وسیع از خوانندگان و نوازندگان شناخته را ممنوع‌الفعالیت کند، مشخصاً به واسطه نبود قوانین شفاف و چندمتولی‌گری در حوزه فرهنگ است که باعث شده هر نهادی خود را صاحب اختیار بداند؛ شرایطی که با قوانین کنونی، بعید است، تغییر کند و تا زمان تصویب یک قانون صریح با موضوع معرفی متولی اصلی فرهنگ کشور که تصمیم گیرنده اصلی باشد و همه نهاد‌ها از تصمیماتش تبعیت کنند، این وضعیت ادامه خواهد داشت. (تابناک)
رضا این پارس پیک خودشم فروشگاه سازم داره
تویی که این روزا بدجوری یادت افتاده پیامبرتُ خیلی دوس داریُ برای این ارادتِ ناب و خالصانه ت هزارجور کمپین و جنبش و مسابقه و فراخوان ردیف کردیُ پلاکارد دستت می گیری که فلانیُ خیلی دوس داشتی، داری و خواهی داشت؛ با توام، بعله با خودِ شمایی که اینور اونورتُ نیگا میکنی، این حقُ واسه دیگرانی ام که کسای دیگه ای رو دوست دارن قائلی؟ واسه اونایی که مسیحُ دوس دارن، اونایی که موسی رو دوس دارن، اونایی که اهل سنتن و عُمَر و ابوبکرُ دوس دارن، این حقُ قائل هستی که کمپین و جنبش برگزار کنن و مثلا تو ایستگاه های مترو استند بزنن و مسابقه ی خوشنویسیِ تجلیل از بهاء الله یا محمد علی طاهری یا سید محمد حسین کاظمینی بروجردی برگزار کنن؟! واسه من چی؟ واسه من این حقُ قائل هستی که با هم کیشانِ بی کیشم بیفتیم تو خیابونا و پلاکارد دست بگیریم و روش بنویسیم: ما هیچ کسُ دوس نداریم! ما هیچ کسُ اونقدر دوس نداریم که به خاطرش حاضر باشیم کسی یا طرفدارای کسیُ از بین ببریم. با توام عزیز! به من نه ولی بالا غیرتا با خودت رو راست باش و به خودت جواب بده. فقط پیشاپیش خدمتت عرض می کنم که اونجای آدمِ دروغگو! من همون طور که گفتم طرفدار هیچ کس نیستم و با اون سه نفر که نام بردم و امثالهم اتفاقا هیچ سنخیتی ندارم. ولی توی مسلمون شاید حتی خبر نداشته باشی برادرای اهلِ سُنتت تو پایتخت مسجد ندارن. بهاییا که نیازی به گفتن نداره، از حال و روزِ مسلمونایی ام که تصمیم میگیرن مسیحُ بیشتر دوس داشته باشن - که البته وا حیرتا از این گروه -احتمالا خبر داری. دراویشم که کله ش گرده! این خاصیتِ دینه رفیق. دیر یا زود بهش میرسی. دین دینُ بر نمی تابه. خودتُ گول نزن دوستِ «مسلمون به دنیا اومده» ی من. فقط در صورتیکه چند صد کیلومتر اینورتر یا اونورتر به دنیا میومدی، یا چند صد سال اینورتر یا اونورتر احتمالا به جای «علی علی» کردن و «حسین حسین» نواختن داشتی سَرِ اسامی دیگه ای رگِ گردنتو به رخ جهانیان میکشیدی. به خودت بیا. این عینِ حقیقته. تو حتی اگه خیلی تو تریپِ روشنفکریِ دینی ام باشی _ که بازم وا حیرتا ازین جماعت - باز تهِ دلت خوشحالی که دینِ تو داره اون بالا حکومت میکنه و عرصه رو بر دینا و کیشا و آیینای مسخره ی دیگه بسته. به جونِ عزیزت راس میگم. به من اعتماد کن. چون قبلا جای تو بودم و دقیقا میدونم در چه حالی رفیق. به من اعتماد کن و به خودت بیا. بیا و دست از سر دین بردار. بذار دین دست از سرت برداره؛ اگه دوس داشتی. اگرم دوس نداشتی نتایجشُ بپذیر. بماند که مای بدبختم باید بپذیریم! ولی بدون اگه شانسی برای ادامه ی حیاتِ دین وجود داشته باشه، فقط در صورتیه که شخصی بشه و از موضع قدرت بیاد پایین. البته نمیاد پایین! چون خیلیا ازش نفع می برن، حتی تو. حداقل از نظر روانی دوس داری که مالِ تو اون بالا باشه. ولی اگه خیلی دوسش داری باید تو فرایندِ پایین اومدنش دخیل باشی. چون رازِ بقاش این پایینه نه اون بالا.
گوگوش البومو فروخت به رادیو
2 ویدئو به قیمت 50 هزار دلار به ر.ج فروخته شد آلبومش رو هم خریدن
در حال حاضر 24 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 24 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
