[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
دقیقا با همه حرفات موافقم. منم از 83 از همون اولا کارهای محسن رو گوش میدادم و تا امروزم گوش میدوم همین الانم دارم گوش میدم . محسن کاراش اصلا قابل مقایسه نیست با دیگران، بقول تو یا دران در جا میزنن یا روز به روز آلبوم های دری وری تر از قبل بیرون میدن،نوشته اصلی توسط Mehdi
اگه تبلیغ مشکلی نداره!
این سات برای خرید هدفون عالیه، هدفون از 20 تومن داره تا 10 میلیون
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
پلیر خوب هم داره
ولنگاری چیه دیگه ؟
آخر یه شب این گریه ها سوی چشامو میبره
عطرت داره از پیرهنی که جا گذاشتی میپره
آقای خامنه‌ای، با شما کاملا موافقم!
آقای خامنه‌ای فرموده‌اند که «در مساله فرهنگ احساس ولنگاری می‌کنم. چه درتولید کالاهای فرهنگی مفید و چه در جلوگیری از کالاهای مضر فرهنگی.»
خب، دقیقا من هم با شما هم عقیده هستم که ولنگاری وجود دارد. نمی‌شود که شجریان در ایران نخواند و صدایش از تلویزیون حذف شود، نمی‌شود که شهرام ناظری و کیهان کلهر و دهها خواننده و نوازنده و هنرمند نتوانند کار کنند در داخل کشور، یا مثلا محسن نامجو و رئیس ارکسترسمفونیک تهران و گل شیفته فراهانی و نیکی نجومی و کلی هنرمند، بلند شوند از مملکت بروند بیرون، نصف موسیقی کشور هم بشود زیرزمینی، صدها نفر هم در داخل کشور بروند در لیست سیاه صداوسیما و وزارت ارشاد و اطلاعات و جاهای دیگه، جلوی کتاب‌های محموددولت آبادی گرفته شود و کلی نویسنده خوب چه جوان و چه کارشته، رمقی برای تولید آثار هنری نداشته باشند به دلیل محدودیت‌هایی که برایشان وجود دارد، بعد آن موقع فکر کنیم که با همه این سختگیری‌ها و محرومیت‌هایی که ایجاد می‌شود، دستگاه فشل فرهنگی دولتی و حکومتی، بخواهد گلی به سر کسی بزند و چراغی را جایی روشن کند؟
ولنگاری فرهنگی، تصویر مجسم بی مسوولیتی فرهنگی و سرکوب و سختگیری و به حاشیه راندن هنرمندان و جولان دادن بی‌هنران پرمدعای جیره و مواجب بگیر است. ولنگاری فرهنگی، محصول هزینه‌های میلیاردی برای افرادی است که ادای اهالی فرهنگ را درمی‌آورند ولی کمترین تجربه و شناختی از اینکه مخاطب ایرانی چه می‌خواهد، فرهنگ چیست، تولید فرهنگی کجاست و چه و چه ندارند. اما صبح تا شب می توانند قربان صدقه شما بروند و ریش بگذارند و مهر بر پیشانی بسوزانند. خیلی همت کنند می‌شوند حسین شریعتمداری که کیهان را درمی آورد، البته از نظر خلوص درجه ولنگاری، مروارید ناب است.
آقای خامنه‌ای، فکر نمی‌کردم که عمرم کفاف آن را بدهد که در موضوعی با شما موافق باشم، اما حقیقتا با شما همدردم که ولنگاری فرهنگی، کشور را در یک سراشیبی قرار داده است، سراشیبی‌ایی که اوجش می‌شود مسعود ده نمکی، و کنفرانس هولوکاست و ارتش سایبری که با دریوزگی صبح تا شب به دنبال دسترسی به اطلاعات شخصی مردم هستند.
یک زمانی یک جمع و تفریق بزنید و ببینید که مثلا مجموع همه کارکنان رسانه‌های خارج از کشور، به اندازه یکی از ساختمان های صداوسیما هم نمی‌شود و مقایسه کنید درصد مخاطبی که آنها جذب می کنند چقدر است؟ شما همین تلگرام را ببینید که چطور خون در شیشه صداوسیما کرده که محصولاتش تا وقتی در تلگرام نیایند دیده نمی شوند. خود شما را الان مردم روی تلگرام بیشتر می بینند و با حرفهای شما آشنا می شوند تا در صداوسیما. برای مثال اصلا ممکن بود من این اظهارنظر شما در مورد ولنگاری را نخوانم اگر بر روی صفحه‌تان در تلگرام نگذاشته بودید.
خلاصه آنکه، وقتی سی وهشت سال یک کاری را ادامه دادید و جواب نداد، آن موقع باید فکر کنید حتما یک اشکالی در سیاست‌های فرهنگی نظام وجود دارد. نمی‌شود که همیشه هنرمند و نقاش و نویسنده و موسیقدان و روزنامه نگار مقصر باشند. یک سال آنها مقصرند، دو سال مقصرند، ده سال، بیست سال، سی سال مقصرند. تا کی می‌خواهید بی کفایتی فرهنگی یک نظام سیاسی را به گردن بقیه بندازید؟ چه خوب چه بد، همه را شما ساختید. شما مسوولیت مطلق فرهنگی داشتید.
شما حتما توانایی‌های زیادی دارید، اما باور کنید، زمانه رستم بودن، زمانه حکیمانی که در هر موضوعی از ریاضیات و فیزیک و شیمی و تاریخ و شعر و ادبیات گرفته تا نجوم و تیراندازی و شکار ببر و بقیه چیزها خبره روزگار بودند گذشته است. شما دست افرادی که این کاره هستند را باز بگذارید و اجازه بدهید جریان مولد و خلاق هنرمندان کشور کار خود را بکنند، مطمئن باشید، این احساس ولنگاری که الان می کنید و آزارتان می دهد (و چوبی که از آن می خورند، میلیون‌ها نفر دیگر را هم جور دیگری آزار می دهد)، به احساس خوشایند تولید و رشد و شکوفایی فرهنگی تبدیل می‌شود. ممکن است شما زیاد با آن موافق نباشید، ولی حقیقتش موافقت شما یا دیگر افراد سیاسی در تاریخ فرهنگ و هنر کشور چقدر اهمیت دارد؟ اجازه دهید نامتان در تاریخ گره نخورد با بلاهایی که سر اهالی فرهنگ و هنر می آورید، بقیه چیزها حالا پیشکش.
راستی این انصاف است که شما روزه خودتان را با دعای ربنای استادشجریان باز کنید ولی همچنان صداوسیمای دهان دریده شما صدای او را از مردم دریغ کند؟
در حال حاضر 440 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 440 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
