امیـر بی گزند محسن چاوشی بهترین آلبوم سال

[Mil AD]

پرتغال

[Mil AD]

رناتو سانچز آینده عالی ای داره

[!M?sbh؟!]

عکس جدید موزن ..

[!M?sbh؟!]

کامران شکیبا :

دیروز تو سعادت آباد دیدمش
خیلی خاکی و مشتیه
وقتي رفت دلم ي هو گرفت
اصلا باورم نشد اين همون محسن چاوشي معروفه!

[!M?sbh؟!]

عکس و فیلم نشست آلبوم موزن هم اومد .. :l

[!M?sbh؟!]

[!M?sbh؟!]

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]


وکال در "امیر بی گزند" در بی نقص ترین حالت خود قرار ندارد. به نظر می رسد تا به این جای کار در میان آلبوم های منتشر شده از سوی محسن چاووشی ( چه مجاز و چه غیرمجاز) بهترین وکال به "پاروی بی قایق" تعلق دارد.
به سختی می شود تسلط صدای چاووشی در هنگام ادای ترجیع بند تفنگ سرپر، پارت دوم قهوه ی قجری و تمام نُت های سر به جنون گذاشته ی پاروی بی قایق را نادیده گرفت. وکال پاروی بی قایق ، قله ای است که چاووشی شاید هیچ گاه نتواند بار دیگر به آن دست یابد. خشونت و لطافتی که به درستی در کنار هم قرار گرفته و با الحان نابش در تراکی مانند کلنجار همراه شده و لذَت گوش دادن به صدای نخراشیده اش را دو چندان کرده است.
اما در امیر بی گزند گویا دیگر از آن تسلط صد در صدی نشانی نیست. دیگر بازی با لحن و عشوه ها و کرشمه ها، درخشش گذشته را ندارد و مخلص کلام که او انگار در این مجموعه بی پرواتر، بی توجه تر و واقعی تر خوانده است. این کار باعث شده حالت فانتزی صدای او کمتر شده و واقعی تر و زنده تر به گوش برسد که هم می تواند جز محاسن و هم در ردیف معایب این اثر قرار بگیرد. با همه ی این تفاسیر، هنوز لحظات رعشه آوری هست که قند را در دل شنونده ی واقعی اش آب کند.
چاووشی در این آلبوم کمتر به فکر صداسازی بوده و شاید دلیل یکدستی وکال و البته خسته کننده شدن آن به همین علت باشد. اجراهای او در بعضی ترک ها متوسط و دور از انتظار است. تراک "آخرین اتوبوس" نمونه ی یک اجرای ضعیف و ناهمخون با فضای ترانه و تنظیم است. فضایی که نیاز به صدایی سرکش و فریادهایی رسا دارد، اسیر صدای گرفته ی او شده است. فضایی که نظیر آن در کارنامه ی او کم نیست و در اکثر مواقع او از چالش آوازه خوانی ِ آن برآمده و حق مطلب را ادا کرده. آثاری مانند دیوار بی در ، پاروی بی قایق و ...
گویی چاووشی قبل از خواندن تراک آخرین اتوبوس یک لیوان آب تَگری سرکشیده و مستقیما وارد Dead Room شده است!
جز این چه حدسی می توان زد وقتی همان حنجره در تراک بعدی آلبوم (تریاق) با سوداگری می خواند "حبس از کجا؟"
"حبس" ی که ناگهان شنونده را به چندین سال قبل و "کوچه ها"ی سه شنبه هایش می برد. فریادی از همان جنس، و تداعی کننده.
از نقاط درخشان وکال در امیر بی گزند می توان به لحظات میانی "شرمساری" لحظه ای که "صبر کردی" را می خواند یا تحریری که بر روی "هاج و واج"، اجرا می کند اشاره کرد. جای جای "ویرونه ی شاه مقصود" و "بابا" گفتن های کودکانه اش یا "سرفه های پر از دود" مردانه اش و لحظات پر شماره دیگری که تا پایان عمر در دل و جانمان تکرار می شود.

کاسکش آخرین اتوبوس مثه کمد شده برا من چی تف میدی .. :l

[R A S O O L]

محسن دوتا استودیو داره ! اون اتاق کارهای تنظیم و اینارو انجام میده ! استودیو ضبط وکالش یه جای دیگس

[!M?sbh؟!]

زر نزن طرف ده برابر تو کسخل میدونه
محسن داره تو یه اتاق کارها ضبط می کنه باید استودیو خوب بره کیفیت صدا خوب نیست از کارهای شهرزاد به اینور

4 ثانیه فشار بیار من از کیفیت صوبت نمیکنم دارم میگم از وکال آخرین اتوبوس ایراد گرفته رفته رو مخم ..

[Mil AD]

زر نزن طرف ده برابر تو کسخل میدونه
محسن داره تو یه اتاق کارها ضبط می کنه باید استودیو خوب بره کیفیت صدا خوب نیست از کارهای شهرزاد به اینور

ناراحتی شماره حساب بده بره یجا بهتر