نوشته اصلی توسط
A M I R
"بهرام رادان تنها نیست"
این که یک هنرمند نتواند در رابطه با تصویب قانونی مدنی در یک کشور دیگر -حتا اگر آن کشور آمریکای به زعم عده ای جنایتکار باشد - نظر شخصی خود را بیان کند و اگر چنین کرد از طرف چند به اصطلاح خبرگزاری و روزنامه مورد هجوم قرار بگیرد و برایش درخواست ممنوع الکاری صادر شود، یعنی عدمِ امنیت شغلی و حرفه ای در این سرزمین. وادار کردن یک بازیگر به عذرخواهی بابت اظهارنظرش -کاری به درست و غلط بودن موضوع آن اظهارنظر ندارم - از مدیرمسئول روزنامه ای که خود به افترا بستن و دروغ بافی شُهره است به اندازه ی کافی تلخ و غم انگیز هست و حالا خشمِ هواداران دیروز و دشنام نویسان امروز تلخ ترش هم می کند. به راستی ما چگونه به خود حق می دهیم خیلی راحت یک هنرمند را محکوم کنیم و به ناسزا بگیرم و آیا به هواداریش در مقابل هتاکی این اصطلاح رسانه های دروغ باف هم برمی خیزیم؟ این خشم اخته از کجا جز عقده های حقیر عده ای هیجان دوست نشأت می گیرد؟
بهرام رادان عزیز بازیگری ست که برخلاف بسیاری دیگر تنها نان چهره ی خود را نخورده، تلاش کرده و وجب به وجب خود را در عرصه هنر بالا برده است. برای کارش زحمت کشیده، زخم زبان شنیده اما منش و روش حرفه ای خود را حفظ کرده. در فیلم های ماندگاری نقش آفرینی و خاطره سازی کرده. چهره ی مورد علاقه میلیون ها ایرانی ست و نمی شود به سادگی زیر سوالش برد. بهرام رادان تنها نیست. علاقه مندان زیادی دارد که قدر او و هنرش را می دانند، تنهایش نمی گذارند و پشتش ایستاده اند.
من هم یکی از آنها هستم.
یغما گلرویی