در 68 ثانيه به آرزوي خود برسيد
سياري از سخنرانان موفق به خصوص در حوزه قانون جذب نظير ايسترهيکس نظريه جالبي دارند.
آنها ميگويند اگر انسان بتواند فقط 18 ثانيه روي چيزي که واقعا ميخواهد تمرکز کند يک زنگ بزرگ در کاينات به صدا در مي آيد که توجه کل هستي را به سمت اين شخص جلب ميکند.
اگر اين 18 ثانيه بتواند تا 68 ثانيه ادامه يابد ديگر کار تمام است و کل هستي به تکاپو مي افتد تا براي فکر متمرکز شده يک راه حل پيدا کند.
اگر آرزوست برآورده اش کند و اگر سوال است برايش جوابي بيابد.
در نگاه اول شايد اين عدد 68 ثانيه خيلي کم و ناچيز به نظر برسد.
68 ثانيه يعني فقط يک دقيقه و هشت ثانيه و بسياري از افراد ميگويند که تمرکز به مدت 68 ثانيه هيچ کاري ندارد!؟
خوب آيا شما هم همين طور فکر ميکنيد؟
بسيار عالي است! امتحان کنيد.
خواهيد ديد که هنوز 18 ثانيه اول رد نشده فکرتان منحرف ميشود.
ايده اي جديد بلافاصله از اعماق افکارتان ظاهر ميشود و نجواگر دروني تان به سخن در مي آْيد که جدي نگير و دست از اين بازي ها بردار و به مسايل مهم تر زندگي بپرداز و ...
ما عادت کرده ايم و در حقيقت عادت داده شده ايم که بدون فکر و بر اساس عادت زندگي کنيم.
ما صبح از خواب بر مي خيزيم بدون اين که فقط 68 ثانيه براي کارهاي روزانه وقت بگذاريم شروع مي کنيم به خوردن صبحانه و سر کار رفتن.
بدون اينکه 68 ثانيه مستمر ناقابل براي ارزيابي کارهايمان وقت بگذاريم اسب سرکش ذهن را به اين سو و آن سو مي تازانيم تا ظهر شود و ناهاري بخوريم و استراحتي و بعد دوباره کار و سپس شب و دور هم جمع شدن و تلويزيون ديدن و بعد خوابيدن.
هر ساعت 60 دقيقه است و شبانه روز شاملا 24 تا 60 دقيقه يعني هزارو چهارصد و چهل دقيقه است اما ما خيلي مواقع در اين 1440 دقيقه شبانه روزمان نمي توانيم 68 ثانيه روي يک موضوع خاص فکرمان را متمرکز کنيم!!
به راستي اين فکر پر جست و خيز که نميتواند 68 ثانيه آرام بگيرد به چه دردي مي خورد؟!
فکر پريشان و ناآرام چيزي جز بي قراري و آشفتگي به همراه ندارد.
پير و جوان و زن و مرد هم نمي شناسد.
فکري که نتواند آرام گيرد و چند لحظه اي روي موضوعي که صاحب فکر صلاح مي داند متمرکز شود، مطمئنا به هنگام نياز و بحران که تمرکز بيشتر لازم است، کارآيي ندارد و فلج مي شود.
بايد همين الان هر کاري که داريم زمين بگذاريم و به سراغ ذهن ناآرام خود برويم و 68 ثانيه آن را مهار کنيم.
68 ثانيه به شرايطي که الان در آن قرار داريم بينديشيم.
68 ثانيه بعد به اين که واقعا در زندگي چه مي خواهيم فکر کنيم.
68 ثانيه بعد به خوشبختي هاي خودمان بينديشيم و 68 ثانيه ديگر به اين فکر کنيم که چقدر آرام مي شويم وقتي روي مسائل زندگي خودمان با آرامش فکر مي کنيم.
کاينات بيرون از بدن ما گوش به فرمان ماست تا هر چه را مي خواهيم به او ابلاغ کنيم.
اما به يک شرط و آن اين است که موقع دستور دادن اين طرف و آن طرف نپريم.
68 ثانيه يک جا بايستيم و صريح و شفاف بگوييم چه مي خواهيم.
آن وقت ميبيني که مي تواني ...
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط A M I R
همه این نمونه هارو به چشم دیدم .
