مِی خور که به زیر گِل بسی خواهی خُفتنوشته اصلی توسط Milad16+
بی مونس و بی رفيق و بی همدمُ جُفت
زنهار به کس مگو تو اين راز نهفت
هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت
مِی خور که به زیر گِل بسی خواهی خُفت
بی مونس و بی رفيق و بی همدمُ جُفت
زنهار به کس مگو تو اين راز نهفت
هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت
در کمال استغنا فقر و ذلتم دادند
در نهايت قدرت عجز و انکسارم بين
مي به کوي خماران هر چه بود نوشيدم
با چنين مي آشامي غايت خمارم بين
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
گَر مِی نخوری، طعنه مَزن مَستان را
بُنیاد مکن تو، حیله و دستان را
تو غَره بدان مشو که مِی، مینخوری
صد لقمه خوری که مِی، غلامست آن را
کم اورد
همون مثل در دیزی بازه حیای گربه کجا رفته
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
کی کم آورد رفت دیگهکم اورد
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
!?Who Cares؟!
ه.ک
!?Who Cares؟!
در حال حاضر 395 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 395 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
