.
.
.
سیگار های خیر نبینی که می کشی
سیگار های خیر ندیدم که می کشم
سیگار های سرد شد این چای سر بکش
سیگار هم بکش بکشم دست بر تن ات؟
سیگار های با هم و بی هم گریستن
سیگار های در هم و بر هم گریستن
سیگار های در بغل هم گریستن
سیگار های گریه ی رفتن گرفتن ات..
.
.
.
غم حال دردمندان نه عجب گرت نباشد
که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالیسخنی بگوی با من که چنان اسیر عشقم
که به خویشتن ندارم ز وجودت اشتغالی ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
سیگار های تف به شب تلخ رفتن ات...
سیگار های عمر مرا دود کردن ات...
کبریت را بکش غزل ناتمام من
کبریت را بکش دل بی احترام من
کبریت را بکش به دم انهدام من
ای شوکران رسید شب سر کشیدن ات
سیگار را به عشق تو کبریت می کشم
این شعر را به عشق تو کبریت می کشم
من خویش را به عشق تو کبریت می کشم
در لحظه های مثل شعری سرودن ات...
اسطوره های خائن
در لابه لای تاریخ
خواب اند عین کفتار...
صبا وقت سحر، گویی، ز کوی یار می‌آید
که بوی او شفای جان هر بیمار می‌آید
نسیم او مگر در باغ جلوه می‌دهد گل را
که آواز خوش بلبل ز هر سو زار می‌آید
مگر از زلف دلدارم صبا بویی به باغ آورد
که از باغ و گل و گلزار بوی یار می‌آید
از آن چون بلبل بی‌دل ز رنگ و بوی گل شادم
که از گلزار در چشمم رخ دلدار می‌آید
گر آید در نظر کس را به جز رخسار او رویی
مرا باری نظر دایم بر آن رخسار می‌آید
مرا از هرچه در عالم به چشم اندر نیامد هیچ
مگر آبی که در چشمم دمی صد بار می‌آید
چو اندر آب عکس یار خوشتر می‌شود پیدا
از آنروز آب در چشمم مگر بسیار می‌آید
جهان آب است و من در وی جمال یار می‌بینم
ازینجا خواب در چشمم مگر بسیار می‌آید
عراقی در چنین خوابی همی بیند چنان رویی
از آن در خاطرش هر دم هزاران کار می‌آید
وقتی دل سودایی میرفت به بستانها
بی خویشتنم کردی بوی گل و ریحانها
گه نعره زدی بلبل گه جامه دریدی گل
با یاد تو افتادم از یاد برفت آنها
ای مهر تو در دلها وی مهر تو بر لبها
وی شور تو در سرها وی سر تو در جانها
تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمانها
تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستانها
آن را که چنین دردی از پای دراندازد
باید که فروشوید دست از همه درمانها
گر در طلب رنجی ما را برسد شاید
چون عشق حرم باشد سهل‌ست بیابانها
هر تیر که در کیش‌ست گر بر دل ریش آید
ما نیز یکی باشیم از جمله قربانها
هر کو نظری دارد با یار کمان ابرو
باید که سپر باشد پیش همه پیکانها
گویند مگو سعدی چندین سخن از عشق‌اش
میگویم و بعد از من گویند به دورانها
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
در حال حاضر 425 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 425 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
