حالا تو هم جو غم و غصه نگیر دیگه
واسه مادر جان نوشتم تا منو ببخشه
آنقدر در میزنم تا در به رویم وا کنی
نفت میارم لخت میشم خودمو آتیش میزنم
حالا تو هم جو غم و غصه نگیر دیگه
واسه مادر جان نوشتم تا منو ببخشه
آنقدر در میزنم تا در به رویم وا کنی
نفت میارم لخت میشم خودمو آتیش میزنم
عذاب وجدان گرفتم شدید
ینی هر وقت میبینم خودمو نفرین میکنم سر درد میگیرم به خدا
دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز رانوشته اصلی توسط ehsan1361
حالا تو هم جو غم و غصه نگیر دیگه
واسه مادر جان نوشتم تا منو ببخشه
آنقدر در میزنم تا در به رویم وا کنی
نفت میارم لخت میشم خودمو آتیش میزنم
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را
کامجویان را ز ناکامی چشیدن چاره نیست
بر زمستان صبر باید طالب نوروز را
عاقلان خوشه چین از سر لیلی غافلند
این کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را
عاشقان دین و دنیاباز را خاصیتیست
کان نباشد زاهدان مال و جاه اندوز را
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
بتر کال سال قسمت نهم
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
کی بشه آلبوم بیاد این آهنگ رو بشنویم
جان منست او هی مزنیدش
آن منست او هی مبریدش
آب منست او نان منست او
مثل ندارد باغ امیدش
باغ و جنانش آب روانش
سرخی سیبش سبزی بیدش
متصلست او معتدلست او
شمع دلست او پیش کشیدش
هر که ز غوغا وز سر سودا
سر کشد این جا سر ببریدش
هر که ز صهبا آرد صفرا
کاسه سکبا پیش نهیدش
عام بیاید خاص کنیدش
خام بیاید هم بپزیدش
نک شه هادی زان سوی وادی
جانب شادی داد نویدش
داد زکاتی آب حیاتی
شاخ نباتی تا به مزیدش
باده چو خورد او خامش کرد او
زحمت برد او تا طلبیدش
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
رسمن به التماس افتاده میگه بیاد
این خانه هم سیاه است
من هیچوقت از شعر معر چیزی سر در نیاوردم ینی اصن خوشم نمیاددوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را
کامجویان را ز ناکامی چشیدن چاره نیست
بر زمستان صبر باید طالب نوروز را
عاقلان خوشه چین از سر لیلی غافلند
این کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را
عاشقان دین و دنیاباز را خاصیتیست
کان نباشد زاهدان مال و جاه اندوز را
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
بنده مخالف سرسخت غم و غصه ، نمیشه ، ول کن ، ای بابا بد شانسم ، تنهایم ، بدبختم ، دیگه تمومه ، دریای غم ساحل ندارد ، تقدیر اینگونه بود ، آی دیگه بدبختی تمومی ندارم و ... بودم هستم خواهم بود
حتی تقدیر رو هم میشه عوض کرد اگه بخوای . توکل به خدا قوییییییی مردددددددد میری جلو با اعتماد به نفسی مثال زدنی
قبول دارم ، یه ادمین دیگشم پیمانه فک کنم ، قبلنا خیرش بهم رسیده بود چندباری
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
در حال حاضر 320 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 320 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
