من از این خٖانه پرنور به در می نرومنوشته اصلی توسط R A S O O L
چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها
تا برکنم از آینه هر منکری من زنگ‌ها
بر مرکب عشق تو دل می‌راند و این مرکبش
در هر قدم می‌بگذرد زان سوی جان فرسنگ‌ها
من از این شهر مبارک به سفر می نروم
منم و این صنم و عاشقی و باقی عمر
من از او گر بکشی جای دگر می نروم ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
آره والاواقعا؟
پس سلام
سلام و درود
ولی فک کنم تو منو یادت نیست
I'm jealous of the rain ...
@[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
نه بابا ...گرافیست جدید انجمن ؟گاهی کمکی از دستم بر بیاد انجام میدم ...
ببخشیدآره والا
سلام و درود
ولی فک کنم تو منو یادت نیست
اومتیتی خوب سر نمیزنه چرا
از این تیپ شکسته نفسی و فلان ...نه بابا ...
قبلنا که من بودم حامتین بود الان اونم نیست نه ؟
I'm jealous of the rain ...
کارش درسته انصافا امضای من و بچه ها کار آرمینه تازه چندتا سایت های مطرح هم همینو گذاشتن سایتشونگرافیست جدید انجمن ؟
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
امکان ندارهببخشید
I'm jealous of the rain ...
خود را مرنجان ای پدر سر را مکوب اندر حجرمن از این خٖانه پرنور به در می نروم
من از این شهر مبارک به سفر می نروم
منم و این صنم و عاشقی و باقی عمر
من از او گر بکشی جای دگر می نروم ...
با نقش گرمابه مکن این جمله چالیش و غزا
گر تو کنی بر مه تفو بر روی تو بازآید آن
ور دامن او را کشی هم بر تو تنگ آید قبا
پیش از تو خامان دگر در جوش این دیگ جهان
بس برطپیدند و نشد درمان نبود الا رضا
بگرفت دم مار را یک خارپشت اندر دهن
سر درکشید و گرد شد مانند گویی آن دغا
آن مار ابله خویش را بر خار می‌زد دم به دم
سوراخ سوراخ آمد او از خود زدن بر خارها
بی صبر بود و بی‌حیل خود را بکشت او از عجل
گر صبر کردی یک زمان رستی از او آن بدلقا
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
در حال حاضر 437 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 437 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
