آلبــوم پــاروی بی قایـق محسن چاوشی

**Sajjad** · 05-19-2014 01:35 PM

**SINA** · 05-19-2014 01:36 PM

کلیدر نوشته محمود دولت آبادی

این کتاب در نهایت زیبایی نگاشته شده و شامل حدودا ۲۰۰۰ صفحه داستان در ۱۰ جلد منتشر شده. محیط داستان در فرهنگ و دیار ما شمال خراسان و قهرمان داستان یعنی گلممد هم کرد و کرمانج بوده است.خلاصه داستان:مارال (همون مرار کردی) دختر جوانی از عشایر کُردِ ساکن خراسان به شهر (سبزوار) می*آید تا پدرش عبدوس و نامزدش دلاور را که به جرم شرکت در قتل زندانی هستند، ملاقات کند. مارال و مادرش در طول یک سالی که این دو در زندان بوده*اند، بر اثر خشکسالی زندگی دشواری را گذرانده*اند. مادر بعد از بیماری سختی مرده است و مارال که تنها مانده است، تصمیم گرفته پیش عمه*اش بلقیس همسر کلمیشی به کلاته سوزن*ده برود. خانوار کلمیشی مثل بیشتر ایلیاتی*های آن سامان بین منطقه کلیدر و قلعه*ها و کلاته*های پراکنده آن نواحی بر حسب فصل، در رفت و آمدند.مارال درخانواده عمه به خوبی پذیرفته می*شود و روز بعد برای درو کردن کشتگاه کوچک خانواده با آنها همراه می*شود. همان روز گل محمد (پسر بلقیس) با دایی خود مدیار و چند تن دیگر از اعضای خانواده همراه می*شود تا صوقی خواهرزاده حاج حسین چارگوشلی را که مدیار عاشق اوست، از خانه حاج حسین بدزدند. صوقی نامزد نادعلی پسر حاج حسین است. در این ماجرا مدیار و حاج حسین چارگوشلی کشته می*شود. در غیبت مردان خانواده، شیرو (دختر جوان بلقیس) طبق قراری که با ماه*درویش –جوانی که هرسال برای روضه*خوانی و شمایل*گردانی به سیاه* چادرها می*آید- دارد، فرار می*کند. وقتی گل*محمد به سوزن*ده برمی*گردد برای پیدا کردن شیرو تا نیشابور می*رود و در آنجا باخبر می*شود که آن دو باهم ازدواج کرده*اند و به قلعه چمن رفته*اند.خانواده بعد از درو کردن کشت دیم کم*حاصل خود در سوزن*ده به چادرها برمی*گردند و وقتی با بیماری گوسفندها روبرو می*شوند، گل*محمد برای گرفتن کمک از اداره*های دولتی به سبزوار می*رود، اما هیچ اداره*ای به او توجهی نمی*کند و او خسته و ناامید به چادرها برمی*گردد و ناچار می*شود از بابقلی بندار مباشر ارباب آلاجاقی که در قلعه*چمن دکانی دارد، قرضی بگیرد.ماه*درویش و شیرو در قلعه چمن برای گذران زندگی به خدمت بابقلی بندار درمی*آیند. شیرو در کارگاهی که بابقلی بندار در زیرزمین خانه خود دایر کرده، همراه با موسی و عده*ای از بچه*های قلعه، قالیبافی می*کند. نادعلی برای یافتن نشانه*ای از قاتل پدر خود سیاه*چادرها و قلعه*های اطراف را زیر پا می*گذارد، اما بی*نتیجه برمی*گردد. گورکن قلعه برکشاهی به سراغش می*آید تا به ازای روغن و گندمی که از او می*گیرد، گور مدیار را که در شب حادثه پنهانی در گورستان قلعه برکشاهی دفن شده، به او نشان بدهد تا نادعلی بتواند با نبش قبر او، ردی از قاتل پدر خود به دست آورد اما منظره فجیعی که نادعلی در گور می*بیند، بر اعصاب او اثر می*گذارد و نادعلی سلامت روح خود را از دست می*دهد.با فرارسیدن فصل پاییز خانواده کلمیشی به قشلاق می*روند. بر اثر مرگ و میر احشام و تنگدستی، گل*محمد و بیک*محمد (برادر کوچکتر) ناچار به هیزم*کشی می*روند. مارال که خود را در آن موقعیت سربار خانواده می*بیند، پیشنهاد می*دهد که گل*محمد را در این کار کمک کند. گل*محمد که از اولین دیدار به مارال دل*بسته است، با آنکه زنی به نام زیور دارد، مارال را به زنی می*گیرد. گل*محمد در یکی از سفرهایی که برای فروش هیزم به شهر رفته است، با ستار جوان پینه*دوزی آشنا می*شود که گاه گاه برای کار به میان ایلات و به دهات اطراف می*آید.در غروب شبی برفی، دو امنیه برای گرفتن مالیات به چادر کلمیشی*ها می*آیند، اما در وضعیت بدی که خشکسالی و مرگ و میر گوسفندها پیش آورده، امکانی برای پرداخت مالیات نیست. امنیه*ها خیال دارند گل*محمد را با خود به شهر ببرند. گل*محمد و خان*عمو (برادر کلمیشی) آن دو را می*کشند و جسدهاشان را از بین می*برند. چندماه بعد وقتی که کلمیشی*ها دارند خود را برای کوچ به طرف کلیدر آماده می*کنند، از آمدن چند امنیه به میان سیاه*چادرها باخبر می*شوند. گل*محمد و خان*عمو چادرها را ترک می*کنند و به بیابان*های اطراف می*گریزند.بابقلی بندار شیرو را طبق وعده*ای که به ارباب آلاجاقی داده است، به شهر به خانه او می*فرستد. چندی بعد بلقیس که برای کاری به خانه ارباب آلاجاقی به سبزوار رفته است، شیرو را در آنجا می*بیند و با خود به میان خانواده می*آورد، اما هیچ*یک ازمردان خانواده باشیرو از در آشتی درنمی*آیند و او تنها و دلشکسته به قلعه*چمن برمی*گردد. چند روز بعد جهن*خان بلوچ که با بابقلی بندار معامله قاچاق تریاک دارد، برای وصول مطالبات خود از او، با چند سوار به قلعه*چمن می*آیند. بابقلی بندار در قلعه چمن نیست و جهن خان، ماه*درویش را که حاضر نمی*شود جای او را نشان بدهد، از بالای پشت*بام به حیاط خانه پرت می*کند. ماه*درویش از آن به بعد علیل و زمینگیر می*ماند. جهن*خان، شیدا پسر کوچک بابقلی بندار را به گروگان با خود می*برد. همان روز موسی که از شهر برگشته است به گودرز بلخی –یکی از ساکنان قلعه چمن که ستار با او رفت و آمدهایی دارد- خبر می*دهد که ستار در پی حادثه*ای در شهر دستگیر شده است.چندی بعد خان*محمد پسر بزرگتر بلقیس که چندسالی در زندان بوده، آزاد می*شود و پیش کسان خود می*آید. همان شب گل*محمد و خان*عمو برای دیدن او به چادرها می*آیند. صبح روز بعد استوار اشکین و امینه*هایش که در تعقیب گل*محمد هستند، به آنجا می*رسند و او را دستگیر می*کنند. گل*محمد در زندان با ستار هم*بند است. ستار نقشه*ای برای فرار گل*محمد و چند تن دیگر می*کشد. نقشه با موفقیت انجام می*گیرد. وقتی گل*محمد به چادرها می*رسد، مارال پسری به دنیا آورده است. همان شب گل*محمد همراه با خان*عمو و بیک*محمد به رباط کالخونی به سراغ پسرخاله*شان علی*اکبر حاج*پسند می*روند و چون مطمئن هستند که علی*اکبر حاج*پسند، گل محمد را لو داده است او را می*کشند و گوسفندهایش را با خود می*برند.روز بعد از فرار زندانیان، خبر حمله آنها به رباط کالخونی، به ستوان غزنه می*رسد و او با سرعت به طرف کالخونی راه می*افتد. موسی که با تشکیلاتی که در شهر است، ارتباط دارد، اعلامیه*هایی را با خود می*آورد و در دهات اطراف به دست بعضی از دهقانان می*رساند. این روزها در اغلب روستاها، بحث*هایی موافق و مخالف بر سر گرفتن املاک ارباب*ها درگرفته است. در همین روزها شیدا که موفق به فرار شده، به قلعه*چمن می*رسد و بابقلی بندار برای حفظ جان شیدا، او را به پناهگاه گل*محمد می*فرستد.گل*محمد و همراهانش شبی به قلعه سنگرد می*روند و از نجف ارباب می*خواهند که تفنگ*ها و فشنگ*های خود را به آنها بدهد و وقتی به قلعه میدان برمی*گردند، با حمله استوار اشکین و امنیه*های او مواجه می*شوند اما گل*محمد و مردانش موفق می*شوند آنها را بکشند. گل*محمد دو امنیه*ای را که زنده مانده*اند، با گوش بریده به شهر روانه می*کند، از آن روز به بعد، آوازه شجاعت و قدرت گل*محمد در دهات و قلعه*های اطراف می*پیچد.چندی بعد سرگرد فربخش ستار را از زندان آزاد می*کند و او را پیش گل*محمد می*فرستد تا به او بگوید که مایل است گل*محمد را ملاقات کند. فربود رئیس تشکیلات موافقت می*کند که ستار پیغام سرگرد را به گل*محمد برساند. ستار در سر راه خود به گروه امنیه*هایی برمی*خورد که برای پیدا کردن گل*محمد دارند به قلعه چمن می*روند. عباسجان –پسر کربلایی خداداد، پیرمرد ثروتمندی که زندگی گذشته را از دست داده است- به تازگی به خدمت بابقلی بندار درآمده است و همان شب پیام*هایی از ارباب آلاجاقی برای او می*آورد. آلاجاقی از بابقلی بندار خواسته است که هم گل*محمد را از آمدن امنیه*ها باخبر کند و هم سعی کند امنیه*ها را به راههایی بفرستد که موفق به یافتن گل*محمد نشوند. علاوه بر آن سرگرد فربخش هم به بابقلی بندار پیغام داده که نمی*خواهد بین گل*محمد و خان*نایب، رئیس امنیه*ها درگیری و برخوردی پیش بیاید.آن شب ستار مخفیانه با گودرز بلخی و موسی و چند تن دیگر از دهقانان دور هم جمع می*شوند و در مورد مطالبات جدی خود از ارباب*ها بحث*هایی می*کنند و قرارهایی می*گذارند. روز بعد ستار به سراغ گل*محمد می*رود، در سر راه خود دسته خان*نایب و امنیه*هایش را در آن حوالی می*بیند. نزدیک*های غروب، گل*محمد و دیگران، از مخفیگاه خود، حمله خان*نایب را به سیاه*چادرهای ملامعراج، که از یاران گل*محمد است می*بینند. گل*محمد ستار را نزد ملامعراج که در این حمله مجروح شده، می*فرستد و خود و یارانش خان*نایب را دنبال می*کنند و او و امنیه*هایش را می*کشند.در قلعه چمن، یک شب قبل از شروع کار دسته*جمعی درو، دهقانان دور هم جمع می*شوند تا در مورد گرفتن حق خود از ارباب*ها هم*قسم شوند. عباسجان خبر این جلسه را به بابقلی بندار می*رساند. روز بعد، قدیر (برادر عباسجان) که برای اولین بار به کار درو کردن گماشته شده، نمی*تواند پا به پای دیگران کار کند و اصلان پسر بابقلی بندار، او را اخراج می*کند. قدیر همان شب خرمن*ها را به آتش می*کشد. فردای آن روز ارباب آلاجاقی و امنیه*هایی که از شهر می*آیند، گودرز بلخی و یاران او را به بهانه آتش زدن خرمن*ها به باد کتک و شکنجه می*گیرد.گل*محمد که حالا با شهرتی که به دست آورده، به صورت ملجایی برای رعیت*ها درآمده، در قلعه میدان مستقر می*شود. مردم از دهات و کلاته*های اطراف به سراغ او می*آیند و مسائل خود را با او در میان می*گذارند و از او کمک می*خواهند. در یکی از همین روزها دو امنیه از طرف سرگرد فربخش نامه*ای برای گل*محمد می*آورند که در آن به او پیشنهاد شده از دولت درخواست تأمین کند یا آنکه رضایت بدهد تا سرگرد فربخش همراه با نماینده*ای از مشهد، به دیدار او بیاید و با هم برای دیدار دوستانه*ای نزد فرمانده به مشهد بروند. گل*محمد در پذیرفتن این پیشنهاد مردد می*ماند. ستار هم نمی*تواند راهی پیش پای او بگذارد.به دنبال شکایت*هایی که از نجف ارباب شده، گل*محمد به قلعه او (سنگرد) می*رود. در آنجا حاجی* خان خرسفی را می*بیند و دختر او لیلی را برای بیک محمد، خواستگاری می*کند. حاجی خان خرسفی که خیال دارد لیلی را به نجف ارباب بدهد، بعد از رفتن گل*محمد و یارانش، با همدستی نجف ارباب، انبار کاه او را آتش می*زند تا آن را به گردن گل*محمد بیندازد و بتواند ازاو شکایت کند.وقتی گل*محمد به قلعه میدان برمی*گردد، قربان بلوچ –یکی از کارگزاران بابقلی بندار- را می*بیند که از طرف او آمده است تا گل*محمد را به جشن عروسی پسرش اصلان دعوت کند. قرار است آلاجاقی و فربخش هم به این جشن بیایند و آلاجاقی برای گل*محمد پیغام فرستاده است که این جشن بهترین فرصت برای گرفتن تأمین است و او می*تواند در برابر گرفتن صدهزار تومان، برای او تأمین بگیرد. قربان بلوچ همچنین از جهن خان پیغامی برای قرار ملاقاتی با گل*محمد آورده است. گل*محمد در پذیرفتن این دعوت*ها مردد و سرگردان می*ماند.قربان بلوچ که روزگاری در قیام افسران خراسان با آنها همراه بوده و حالا اعتماد گل*محمد را جلب کرده و در صف مردان او درآمده است، معتقد است که چون کارهایی که گل*محمد می*کند، به نفع ارباب*ها نیست، این دعوت*ها ممکن است دامی برای گل*محمد باشد. ستار هم در بحث*هایی که با گل*محمد دارد، به او هشدار می*دهد که به جای اینکه در میان ارباب*ها و رعیت*ها قرار بگیرد و با هردو طرف دوست باشد، باید طرف مردم را بگیرد، زیرا مردم او را صادقانه دوست دارند، در حالی که دوستی ارباب*ها با او صادقانه نیست و نمی*شود به آنها اعتماد کرد. گل*محمد با احساس مسئولیتی که نسبت به مردم دارد، در قبول دعوت*ها مرددتر می*شود.نزدیکی*های صبح، حیدر پسر ملامعراج خبر خرابکاری*های نجف ارباب را به گل*محمد می*رساند. گل*محمد و یارانش به سنگرد می*روند، نجف ارباب را دستگیر می*کنند و او را دست*بسته با خود می*آورند. در همین موقع کسی از طرف رئیس امنیه*ای که مأمور تعقیب گل*محمد است، از راه می*رسد و از گل*محمد می*خواهد از آنجا دور شود و خبر می*دهد که سیدشرضا و نوذربیگ که هردو تا چندی پیش یاغی بودند و حالا به خدمت دولت درآمده*اند، داوطلب دستگیر کردن او شده*اند. این پیغام*ها گل*محمد را گیج*تر می*کند،* با این همه به خان*عمو می*گوید که خیال دارد نجف ارباب را همین*طور دست*بسته به عروسی اصلان ببرد و از خطری که ممکن است در کمین او باشد، پروایی ندارد.روز بعد گل*محمد با جهن*خان ملاقات می*کند. گل*محمد که گمان می*کرد جهن*خان از او می*خواهد تا پولی را که از بندار و آلاجاقی طلب دارد، از آنها بگیرد، با کمال تعجب می*بیند که جهن*خان که تا چندی پیش یاغی بود، خودش را تسلیم کرده و حالا به خدمت دولت درآمده و از او می*خواهد که خودش را تسلیم کند. گل*محمد به او جواب رد می*دهد.پس از آن گل*محمد و نزدیکانش به عروسی اصلان به قلعه چمن می*روند. آلاجاقی و سرگرد فربخش همراه با بابقلی بندار از او استقبال می*کنند. آلاجاقی با وجود عدم رضایت حاجی خرسفی، در میان جمع، قرار عروسی لیلی دختر او را برای بیک محمد می*گذارد و ضمن صحبت*هایی پنهانی از گل*محمد می*خواهدکه نجف ارباب را آزاد کند و از دولت درخواست تأمین کند. گل*محمد جواب مثبتی به پیشنهادهای آلاجاقی نمی*دهد و بی*آنکه در شام عروسی شرکت کند، با یاران خود از قلعه*چمن می*رود.روزی که قرار است بیک*محمد همراه با خان*عمو به خواستگاری لیلی بروند، سواری از طرف سیدشرضا تربتی برای گل*محمد خبر می*آورد که به او دستور داده شده هرچه زودتر زنده یا کشته گل*محمد را تحویل دهد و گل*محمد و برادرش به این نتیجه می*رسند که ممکن است عروسی بیک محمد، حیله*ای برای کشتن او باشد. با این همه بیک محمد همراه با خان*عمو طبق قرار، با چند سوار به خرسف می*روند و وقتی به آنجا می*رسند، متوجه می*شوندکه اهالی ده به دستور حاجی خرسفی، از ده بیرون رفته*اند و خود او هم به مشهد رفته و از گل*محمد شکایت کرده است. خان*عمو خشمگین از توهینی که به آنها شده، دستور می*دهد مردم انبارهای غله حاجی خرسفی را خراب و آنها را غارت کنند و وقتی مردم از ترس ارباب دست به این کار نمی*زنند، غله*ها را به کمک بیک*محمد به نهر آب می*ریزد و خشمگین از آنچه پیش آمده و پشیمان از آنچه کرده است، نزد گل*محمد برمی*گردد. در همین موقع قربان*بلوچ از طرف سرگرد فربخش پیغام می*آورد که فربخش مایل است او را ببیند. در این ملاقات فربخش خبر می*دهد که از مدت*ها پیش حکم قتل گل*محمد را به او داده*اند وچون این کار را نکرده است، به جرم بی*لیاقتی می*خواهند او را منتقل کنند. اما جانشین او حتماً این کار را خواهد کرد. فربخش دوستانه از گل*محمد خداحافظی می*کند.فردای آن روز، ستار که به شهر رفته با فربود بر سر احتمال کشته شدن گل*محمد بحث می*کند. ستار تصمیم دارد پیش گل*محمد برگردد و فربود معتقد است که این کار فایده*ای ندارد. ستار هرچند از نظر عقلی حرف*های فربود را قبول دارد، اما ترجیح می*دهد برای یاری گل محمد خودش را به او برساند. آخرین پیشنهاد فربود این است که تشکیلات می*تواند گل*محمد را مدتی مخفی نگه دارد.همان روز (۱۵ بهمن ۱۳۲۷) خبر سوء قصد به شاه از رادیو پخش می*شود. ستار در بحثی که با یکی از رفقا دارد به این نتیجه می*رسند که از این به بعد دوره بدی از سختگیری و دیکتاتوری شروع خواهد شد. در جلسه*ای که شب همان روز در باغ فرمانداری سبزوار با حضور آلاجاقی و اعیان شهر تشکیل می*شود، برنامه*ای برای تظاهرات بر ضد حزب توده، به وسیله زندانیانی که آزاد می*شوند و روستاییانی که آلاجاقی از دهات اطراف خواهد آورد، ریخته می*شود. ستار مصمم می*شود خود را به گل*محمد برساند.سیدشرضا تربتی پنهانی به سراغ گل*محمد می*آید تا به او بگوید که در اوضاع فعلی که حکومت قدرت گرفته است و دارد همه مخالفان خود را از بین می*برد، او مجبور است بنا به دستوری که دارد، مرده یا زنده گل*محمد را تحویل بدهد و گل*محمد باید بین تمکین، گریز یا مرگ، یکی را انتخاب کند. گل*محمد تأکید می*کند که چون اهل تمکین و گریز نیست. مرگ را انتخاب کرده است. درهمان حال سرهنگ بکتاش فرمانده جدید نیز پیغامی برای او می*فرستد و از او می*خواهد تا فردا شب خود را تسلیم کند و اگر نه او جنگ را شروع خواهد کرد. حیدر پسر ملامعراج از طرف پدر به سراغ گل*محمد می*آید تا اگر او بخواهد، کمک*هایی برایش فراهم کند. اما گل*محمد همه پیشنهادهای کمک را رد می*کند. تفنگچی*هایش را به خانه*هایشان می*فرستد و آخرین پیشنهاد ستار را برای در بردن جان خود، نمی*پذیرد. روز بعد به گل محمد خبر می*دهند که علاوه بر گروه*های سرهنگ بکتاش و سردار جهن و سیدشرضا تربتی، برای مقابله با او ارباب آلاجاقی هم گروهی به سرکردگی بابقلی بندار فراهم کرده است.گل*محمد برای اینکه کسی کشته نشود، با یاران نزدیکش شبانه به کوه می*روند تا جنگ به کوه کشیده شود. صبح همان روز، زیور پنهان از همه خود را به اردوی سرهنگ بکتاش و جهن*خان می*رساند و از آنها خواهش می*کند که جنگ با گل*محمد را شروع نکنند. زیور دستگیر می*شود. ساعتی بعد، جهن*خان و بابقلی بندار با چند تفنگچی به قلعه میدان می*آیند و از بلقیس و مارال محل استقرار گل*محمد را می*پرسند و در برابر امتناع آنها، مارال و بلقیس را با خود به اسارت می*برند.شب آن روز حیدر پسر ملامعراج خبر اسیرشدن زنها را به گل*محمد می*رساند و از گل*محمد می*خواهد که موافقت کند تا در کنار او بجنگد. گل*محمد او را نزد پدرش برمی*گرداند. زیور که با کشتن امنیه*ای موفق به فرار شده، خود را به گل*محمد می*رساند و با شروع حمله، همراه با او می*جنگد. در این نبرد طولانی، خان*عمو، گل*محمد، بیک*محمد، ستار و زیور کشته می*شوند. جنازه*های بیک*محمد و گل*محمد و خان*عمو را به سبزوار می*برند. چندروزی به نمایش می*گذارند و بعد در گوری دسته*جمعی دفن می*کنند.موسی و قربان*بلوچ و نادعلی چارگوشلی جسد ستار را در همان*جا که کشته شده، به خاک می*سپارند. مارال جنازه زیور را سوار بر اسب با خود می*برد. نادعلی اسب خود را به قربان بلوچ می*دهد تا بتواند خود را از آنجا در ببرد و خود تا صبح در کنار گور ستار می*ماند.درباره داستان:شعر زیر در وصف بخشندگی و جوانکردی خان کلمیشی یا همون گلممده که بین کردای خراسان هنوزم زمزمه میشود:خانی کلمیشی خان جانو ،فیکرا مه بکشی،خان جانو،خان جانو، اگه فکری مه نه کشینی خان جانولی هاتیه سه ر مه قوشین.(در برابر نابرابری ها تنها پناه ما تو هستی ای خان کلمیشی)نقل است که این شعر کرمانجی وصف حال مارال در شب مرگ گلممد است که برای بچه اش می خوانده است:ایشه و ساره آوی مایه لاریکه لاردیغان چوویه سالار مایه لاریکه لارلاریکه لار ده که م ئه ز لاریکی خوهخه لکو خودی بان ده که م گول نازیکی خوه…..و شعر زیر که به فارسی هست و بر سر زبانها جاریست:صد بار گفتم همچی مکن ننه گل محمد /
زلفای سیاه ر قیچی مکن ننه گل محمد /
صد بار گفتم پلاو مخور ننه گل محمد /
وردور کوها تاو مخور (تاب مخور) ننه گل محمد /
صد بار گفتم یاغی مرو ننه گل محمد /
رفیق الدغی (آلاجاقی داستان دولت ابادی)مرو ننه گل محمد /
الدغی بیبفای (بیوفاست) ننه گل محمد /
تا آخر دنیا با تو نیای (نمی آید ) ننه گل محمد /
ایمروز که دور دورنس (دوران تست) ننه گل محمد /
اسب سیات(قره آت) دجو لونس ننه گل محمد /
ای جاولونا همیشه نیس ننه گل محمد /
اسب سیات دبیشه نیس ننه گل محمد /
وصف شما د ایرونس (در ایران است)ننه گل محمد /
عکس شما تهرونس ننه گل محمد /
کو جرق و جرق شمشیرت ننه گل محمد /
کو درق و درق هفت تیرت ننه گل محمد /
کو اجاقت کو اتاقت ننه گل محمد /
کو برارای قولچماقت(خان ممد و بیگ یا بگ ممد) ننه گل محمد /
گل محمد ددخاوبی ی ننه گل محمد /
تفنگشم برناو بی ی ننه گل محمد /
او تخم مرغای لای نونت ننه گل محمد /
آخر نرف نوش جونت ننه گل محمد /
قت بلندت شوه رف (چپه شد،آویزان شد ) ننه گل محمد /
نیمزی(یا مارال) قشنگت بیوه رفت ننه گل محمد /
فشنگ د بند قطار قطار ننه گل محمد /
وخ بار به جنگ سبزوار ننه گل محمد /الای بمیر قاتلت ننه گل محمد /خنک رو و دل مادرت ننه گل محمد/این داستان واقعیست و در روزنامه های سالهای دهه ۲۰ سرنوشت گلممد وجود دارد.آنچه رمان «کلیدر» را از افسانه*های یاغیان و عیاران متمایز می*کند، ارتباطی است که نویسنده از طریق ستار (پینه*دوز دوره*گردی که در حقیقت عضو تشکیلاتی سیاسی است) بین زندگی گل*محمد با جامعه شهری سال*های اواسط دهه بیست برقرار کرده است تا نگاهی انتقادی بیندازد به فعالیت*های تشکیلاتی که با هدف ایجاد تحول در زندگی کارگران و روستاییان، در صدد ایجاد همبستگی بین این دو طبقه بود. حال آنکه اقلیت کارگری جامعه آن سال*ها نمی*توانست نقش مؤثری در کمک به اکثریت دهقانی داشته باشد؛ دهقانانی که ترس*ها و احتیاط*ها وسنت*های چند هزارساله، دست و پای عملشان را بسته بود و نمی*توانستند در برابر نظامی که اجزای درهم پیچیده آن قرن*ها حامی و نگهدارنده منافع یکدیگر بودند، بایستند.نویسنده در پایان رمان قربان بلوچ (نیروی تجربه دیده مبارزه) را با موسی (کارگر جوان آگاه) با امید دیدار، بر جا می*گذارد، با این آرزو که در موقعیتی مناسب*تر، یکدیگر را پیدا کنند.به نقل از: [فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]

[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]

مطالبی از وبلاگ محمد خسروی شغل آباد
یک هزار خاطره با یک عکس … عکس بالا تنها عکس مستند از ماجرای گلممد کلمیشی مشهور به خان کلمیشی است.

جنازه های گلمحمدخان کلمیشی ویارانش که درمحل ژاندارمری سبزواربه لنگه های دربسته وبه نمایش گذاشته بودند

نفرجلوسمت راست سرهنگ فرهاد،سمت راست وی علی اکبردهنه ای (بابقلی بندار) جنازه صبرخان

داماد خان عمو ،جنازه وسط گلمحمدخان ،جنازه بیگ محمد،بالای جنازه بیگ محمد سربریده خان عمو

(علی خان) سمت راست بیگ محمدسردارجهن خان قاتل اصلی گلمحمدها وسرهنگ میرفندرسکی

(بکتاش کلیدر) مامور اعزامی از مرکز عکس سال ۱۳۲۷ یا ۱۳۲۸ نوروزبیگ شجاعی یکی ازکسانی بود که جان خود را در این راه از دست داد. مرحوم پدرم حاج حیدرعلی خسروی شغل آباد می گفت در سال ۱۳۲۴ یا ۱۳۲۵ بود که نوروزبگ با من دوست بود یک روزآمد منزل ما و زیر سایه درخت توت روی پشت بام نشته بود و برنوش را روی زانویش گذاشته بود و می گفت می روم و گلمحمد خان را میکشم آن روز مهمان ما بود و عصر حرکت کرد جهت گرفتن گل محمدخان ولی همانطور که درکلیدر آمده با لباس چوپانی کمین کرده بود که با گلوله بیگ محمد درافتاد.