پیمان معادی شرتشو جلوی کریستین استوارت دراورد
نه صدایی ،نه سکوتی
نه درنگی ،نه نگاهی
نه تورا مانده امیدی نه مرا مانده پناهی
بستگی داره از چه منظری به سینما نگاه کنی؟نوشته اصلی توسط Herzeleid
حالا دیگه با خودتون اگر دوست نداشتیم از این نوع فیلما میتونیم بقیه رُ تو لیست اکران عمومی نذاریم
آیا رسالت اصلی سینما سرگرمیست؟
همچی میگه کریستین اسنوارت انگار تا حالا ندیده بوده
حسینم راضیه چون اگه چیز نبود ولی چیز که داشتحالا دیگه با خودتون اگر دوست نداشتیم از این نوع فیلما میتونیم بقیه رُ تو لیست اکران عمومی نذاریم
من ناراضی نیستم با چیز و بی چیزحسینم راضیه چون اگه چیز نبود ولی چیز که داشت
یادداشت حمید رضا صدر
ساعت 5 بعد از ظهر 25 اکتبر 2014 در مادرید. در سانتیاگو برنابئو. بزرگ ترین نمایش روی زمین با گران ترین و بهترین بازیکنان دوران. همه شان این جا هستند.
یک به یک. نفر به نفر. برای اسپانیایی ها اهمیت ندارد اقتصادشان برابر متحدان اروپایی شان لنگ می زند. تیتر مارکا بالای تصویر بازیکنان دو تیم لبالب از تکبر می گوید “… چه چیزی بیش از این می توان گفت”. آنها می دانند همه با این کلاسیکو رود هنگام در حالی که فقط یک چهارم رقابت های باشگاهی اروپا سپری شده خیره شده اند. می دانند همه به سایر رخدادها با بی اعتنایی نگاه می کنند. بی اعتنا به شکست دو ساعت پیشتر 2-1 منچستر سیتی قهرمان انگلیس از وستهام کوچک، بی اعتنا به نبرد چلسی و منچستر یونایتد در روز بعد، بی اعتنا به دیدار عجیب ساعتی پیشتر در بوندسلیگا که اینتراخت 5-4 اشتوتگارت را شکست داده، بی اعتنا به سقوط دوباره دورتموند و کلوپ در خانه برابر هانوفر و سقوط به رتبه پانزدهم، بی اعتنا به فرانسوی هایی که همزمان با ال کلاسیکو دیدار پاری سن ژرمن و بوردو را برگزار می کنند، بی اعتنا به همه چیز. امشب همه به این میدان نگاه می کنند. همین جا.
25 اکتبر 2014 در سانتیاگو برنابئو. نمایش بزرگ این بار ساعت 5 بعد از ظهر به وقت مادرید آغاز شده و نه مثل همیشه در ساعات دیروقت اسپانیا. این بار نمایش بزرگ در زمانی برپا شده تا همه هر جای کره زمین آن را تماشا کنند. ساعت، 12 ظهر در نیویورک، 5 بعد از ظهر در لندن، 30/7 شب در تهران، 2 بعد از ظهر در ریودو ژانیرو… بله همه در همه جا به تماشای دیداری نشسته اند که هر کسی می تواند مطاعی که دوست دارد را پیدا کند: تاریخ، جامعه شناسی، قوم گرایی، سیاست، پول، کاسبکاری… همه چیز. گران ترین و بهترین بازیکنان فوتبال دوران این جا هستند. یک به یک. نفر به نفر. کاپیتان اسپانیا، کاپیتان آرژانتین، کاپیتان برزیل… رباینده توپ طلای امسال این جا است. همین طور برنده توپ طلای سال بعد. رباینده کفش طلای امسال این جا است. همین طور برنده کفش طلای سال بعد. برنده توپ طلای جام جهانی این جا است. دو تیم در لالیگا این فصل پیش از ورود به میدان 52 بار دروازه ها را باز کرده اند..
صف آرایی ستاره گونه دو تیم در صف مردان شان که هر روز به رخ کشیده می شوند خط کشی شده است، مو به مو. هم فنی و هم رسانه ای و هم در قاب حفظ برند “ما بهترین و بزرگ ترین و ثروتمندترین هستیم”. کریستانو رونالدو در یک سو و لیونل مسی در سوی دیگر، گرت بیل در یک سو و نیمار در سوی دیگر. جیمز رودریگز در یک سو و لوییس سوارز در سوی دیگر. سرجیو راموس در یک سو و جرارد پیکه در سوی دیگر. این صف آرایی از دورانی به دوران دیگر بزرگ شد و غول و آسا – با دی استفانو و کوبالا، با میرامومنتس و پوشکاش، با یوهان کرایف و بوتراگوئنو، با دیگو مارادونا و سانتیانا، با زین الدین زیدان و لوییس انریکه، با فرناندو هیرو و پویول،…
اما اکنون رئال و بارسا آسمان شان را بالاتر برده اند. در ده سال اخیر تیم دیگری قهرمان اسپانیا نشده. اکنون حتی خرید های شان هم موازی می رود. بازیکن به بازیکن. مو به مو . اگر بارسا خرید نیمار را به رخ کشید، رئال گرت بیل را رو کرد. اگر بارسا خبر از ورود سوارز داد، رئال پیراهن سپیدش را بر تن رودریگز کرد…ا رقم ها به رخ کشیده شوند. تا فلورنتینو پرس در یک سو و ساندرو راسل در سوی دیگر اعداد را به رخ کشند. 105 میلیون یورو برای گرت بیل، 81 میلیون برای سوارز، 80 میلیون برای رودریگز… در حالی که هنوز کسی نمی داند بارسا چقدر برای نیمار پرداخته و یا خواهد پرداخت.
این جا سبدی است که هر چه می خواهید را پیدا می کنید. بهترینش را. پر آب و تاب ترینش را. ستاره های جام جهانی این جا هستند: تونی کروس بهترین بازیکن بر مبنای آمار، رودریگز به عنوان ستاره جدید، سوارز به عنوان ستاره جنجالی… مهم نیست رونالدو و مسی در جام جهانی ستاره نشدند. رونالدو در فصل نو تا امروز 15 گل طی 8 بازی زده که آغازی حیرت آور بوده و در سوی دیگر مسی کنار همه پاس هایش برای گشوده شدن سنگرها فقط یک گل تا رکورد تلمو زارا – 251 گل در لالیگا – فاصله دارد. تا شکست رکوردی 59 ساله. تلمو زارا هشت سال پیش درگذشت و خوابش را نمی دید پسرک کوچک اندام آرژانتینی که روی نیمکت بارسلونا به بازی رونالدینیو و دکو خیره شده کمتر از یک دهه بعد بالاتر از هوگو سانچز، رائول، آلفردو دی استفانو فرانس پوشکاش رکورد او را زیر سایه اش ببرد. چنان که رائول دریافته رونالدو فقط یک گل با رکورد 71 گل اروپایی اش فاصله دارد و مسی فقط دو گل… این همان آوردگاهی است که شکسته شدن رکوردها آسان به نظر می رسند. این جا، همین جا و نه انگلیس و آلمان و انگلیس.
ساعت 5 بعد از ظهر 25 اکتبر 2014 در مادرید. جایی که محرومیت لوییس سوارز پس از چهار ماه پایان یافته. محرومیت او درست 18 ساعت قبل در نیمه شب جمعه تمام شده. آخرین باری که او در میدان بود شانه کیلینی در جام جهانی را گاز گرفته بود. آخرین باری که او در میدان بود اروگوئه هنوز از جام جهانی حذف نشده بود، برزیل 7 گل از آلمان دریافت نکرده و ژرمن ها قهرمان جهان نشده بودند… دقیقه 3 که رسیده او آتشبازی را آغاز می کند. او از جناح راست جلو آمده و توپ را برای نیمار ارسال می کند و نیمار با خونسردی مفرطش در خط عرضی حرکت می کند و با ضربه زمینی دروازه رئال را باز می کند. با نهمین گلش در این فصل. با گل 53 دو تیم در لالیگا این فصل… مسی و نیمار آن دو ضربه از نزدیک درون محوطه شش قدیم را به گل بدل نمی کنند تا دقیقه 33 فرا برسد. مارسلو موازی با خط عرضی میدان نفوذ کند و توپ را به صورت زمینی ارسال کند وتوپ دست یکی دیگر از آن ستاره ها – جرارد پیکه – را لمس کند و خسوس مانزانو نقطه پنالتی را نشان دهد. تا ضربه پنالتی را او بزند: کریستیانو رونالدو. در مسیر مخالف حرکت کلودیو براوو با گل 16 خود در لالیگا. درون دروازه کلودیو براوو که تاکنون در لیگ نخورده. تا نیمه نخست بزرگ ترین نمایش یک – یک پایان یابد. تا بارسا نیمه دوم را به چهار بازیکنش که کارت زرد گرفته اند دنبال کند: مسی، نیمار، اینیستا و پیکه… تا همین امر بارقه نشانه های سقوط نیم دوم باشد.
نیمه دوم برای بارسا تلخ آغاز شده، تلخ ادامه یافته و تلخ تمام می شود. په په اولین گل فصلش را با ضربه سر پس از پنج دقیقه از آغاز نیمه در دقیقه 50 می زند. ده دقیقه بعد در دقیقه 60 سردرگمی ماسکرانو و اینیستا به پاس کریستیانو و گل بنزما می انجامد. به پایان بازی. به تمام شدن تب و تاب. نیم ساعت به پایان بازی مانده و رئال 3 – 1 جلو افتاده. نیم ساعت به پایان بازی مانده و تعداد ستاره های آبی اناری کم می شوند و کمتر. ژاوی تعویض می شود، اینیستا لنگ لنگان بیرون می رود و سوارز را به بیرون فرا می خوانند… مادریدی ها سی دقیقه پایانی را با اعتماد به نفس بالا دنبال می کنند. مادریچ و ایسکو در میانه میدان با آرامش بارسایی ها را محو می کنند و رودریگز جوان نشان می دهد اعتماد به نفسی که نشان داده برای میادین بزرگ هم کارساز است. آنچلوتی سه تعویظش را با خونسردی در پنج دقیقه پایانی انجام می دهد. او رئالی سابق و بارسایی امروز را شکست داده. لوییز انریکه نخستین شکسیتش روی نمیکت بارسا برابر او و ایم سابقش چشیده… وقتی سوت پایان به صدا درمی آید مادریدی ها فریا شادی سر می دهند. آنها به 11 پیروزی پی در پی شان پس از شکست 2-1 از آتلتیکو مادرید در نیمه سپتامبر اهمیتی نمی دهند. همین طور به زدن 5 گل برابر بازل، 8 گل به دپور، 5 گل به الچه، 5 گل به آتلتیک بیلبائو، 5 گل به لوانته، 3 گل به لیورپول… امشب آنها ال کلاسیکو را با اقتدار فتح کرده اند. کمی پیش از ساعت 7 بعد از ظهر 25 اکتبر 2014 در مادرید. در سانتیاگو برنابئو. در بزرگ ترین نمایش روی زمین با گران ترین و بهترین بازیکنان دوران.
حمیدرضا صدر
شاید به توجه به روحیاتی که داشت و همون طور که در بالا هم اومده اون حرکت ُ طبق اصول خودش پذیرفته نمیدیدچرا ماریا زد زیر اون کاری که کرده بود؟
چرا باید همچین کار احمقانه ای انجام بدم؟
شاید هم از ترس خواهره
به هر حال به نظر من در شرایط عادی شاید هیچ وقت اون اتفاق نمیافتاد بنا به میل هر دو و اون یه شرایط خاصی بود خارج از اصول تک تکشون
صد در صدبستگی داره از چه منظری به سینما نگاه کنی؟
آیا رسالت اصلی سینما سرگرمیست؟
تو برنامه پخش میکنیم....حسینم راضیه چون اگه چیز نبود ولی چیز که داشت
البته فیلمای بعدی به مراتب جذاب ترن و قطعا پشیمون نمیشه
در حال حاضر 519 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 519 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
