داریوش در یکی از خاطراتش می گوید: یک روز برای تمرین ترانه «بوی خوب گندم» به منزل واروژان رفته بودم و در حالی که پیانو می نواخت چشمم به قاب عکسی افتاد که بالای پیانو بود. عکس یه پسر بچه ای که با چشمان گریان به اطراف خود خیره شده بود نظرم را جلب کرد و به او گفتم: واروژ ببین این بچه هم از نواختن تو به گریه افتاده که او در پاسخ گفت: اتفاقاً این آهنگ از گریه های او ساخته شده و واقعاً موسیقی پاپ به او بدهکار است و به راستی جایش خالی است.
در حال حاضر 510 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 510 مهمان ها)