آره + این حرفنوشته اصلی توسط Herzeleid
موافقی؟؟
من کوچکتر از آن هستم که راجع به داریوش نظر بدهم. جدی می‌گویم. داریوش و البته گوگوش، همانطوری که گفتم، خواننده‌هایی بودند که شناخت تاثیرات آن‌ها نیاز به بررسی جامعه‌شناختی دارد. معناهایی که در کار داریوش هست لزوما از موسیقی‌اش نمی‌آید و بعضا غیرموسیقیایی است. راجع به علاقه‌ی خود من به او همینقدر بگویم که اگر بخواهم 10 ترانه‌ی مورد علاقه از او نام ببرم به مشکل می‌افتم که کدام‌ها را انتخاب کنم و اینقدر کارهایش دوست دارم.
چونــ اونمـ نیستــ پســ کلنـــ هیچیــــــــــــ ـ ـ ـ
این که صد در صدآره + این حرف
من کوچکتر از آن هستم که راجع به داریوش نظر بدهم. جدی می‌گویم. داریوش و البته گوگوش، همانطوری که گفتم، خواننده‌هایی بودند که شناخت تاثیرات آن‌ها نیاز به بررسی جامعه‌شناختی دارد. معناهایی که در کار داریوش هست لزوما از موسیقی‌اش نمی‌آید و بعضا غیرموسیقیایی است. راجع به علاقه‌ی خود من به او همینقدر بگویم که اگر بخواهم 10 ترانه‌ی مورد علاقه از او نام ببرم به مشکل می‌افتم که کدام‌ها را انتخاب کنم و اینقدر کارهایش دوست دارم.
اما گوگوشُ هیچ وقت دنبال نکردم که بخوام تایید تا تکذیبش کنم! ولی کلا با شخصیتش حال نمیکنم
بر عکس من شخصیتشو دوس دارماین که صد در صد
اما گوگوشُ هیچ وقت دنبال نکردم که بخوام تایید تا تکذیبش کنم! ولی کلا با شخصیتش حال نمیکنم
چونــ اونمـ نیستــ پســ کلنـــ هیچیــــــــــــ ـ ـ ـ
شاید هم مشکل از عدم شناخت کافی منبر عکس من شخصیتشو دوس دارم
بی تو خسته گنگ و زخمی
بی تو شبهام بی نصیبه
وحشت بی تو پریدن
معنی ِ دلواپسیمه ...!
چونــ اونمـ نیستــ پســ کلنـــ هیچیــــــــــــ ـ ـ ـ
ﺭﻭﺳﺮﯼ ﻭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ، ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻋﯿﻨﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﻏﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﭘﺸﺘﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﮐﻔﺶ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯼ، ﻗﺎﻟﯽ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ!
ﺟﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺗﻦ ﻣﯽ ﮐَﻨﯽ، ﺁﯾﯿﻨﻪ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﻇّﻦِ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﺎﺭﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﺎﺯ ﺁﺗﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ! ﯾﺨﭽﺎﻝ ﺑﺮﻓﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺩﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﮐﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﻓﻨﺪﮎ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﯽ، ﺟﺸﻦ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺩﻑ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﺩ!، ﻣﯿﺰ ﺗﻨﺒﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﺩﺭﺩ ﺩل ها ﺍﺯ ﻟﺒﺖ ﺗﺎ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﺻﻒ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ
ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﭘﯿﺎﻣﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﻋﺸﻖ ﻣﻦ! ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺗﻮﺍﻡ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﺮﺍﯼ قبل ها ﻟﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮ ﺯﺩﻥ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩﺵ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﺦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﺎﺩﺑﺎﺩﮎ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﻋﺸﻖ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﭘﺮ ﻗﻮ ﺻﺨﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺩ
ﮔﺎﻩ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﭼﮑﺶ ﺑﻪ ﻣﯿﺨﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﯼ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﻡ ﻭ
ﺣﺮﻑ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ لب های ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ!
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻃﺮﯾﻘﯽ
اصن شما ادم نیستین که باهاتون حرف بزنم
استقلال قوه قضائیه موضوع بسیار مهمی برای سنجش میزان دموکراتیک بودن کشورهاست. جوامع در حال توسعه و کمتر توسعه یافته به همان اندازه که گمشده‌ای به نام «قانون و آزادی» انتخابات دارند، یک گمشده اساسی و مهمشان «قوه قضائیه مستقل از حکومت» است. در حقیقت می‌توان اینگونه اذعان داشت مرز بین دموکراسی و استبداد را موضوعی به نام «استقلال قوه قضائیه» تعریف می‌کند.
اگر انقلاب مصر به طور کامل تحقق پیدا می‌کرد و امروز دادگاه حسنی مبارک را به اعدام محکوم می‌کرد، همان قدر آن حکم اشکال پیدا می‌کرد که امروز حسنی مبارک توسط این قوه قضاییه تبرئه شده است. بنابراین فارغ از هر نوع داوری دیگر در مورد مبارک، تبرئه او نشان می‌دهد قوه قضائیه در مصرتابع حکومت است و مستقل عمل نمی کند. کارشناسان معتقدند در کشوری مثل پاکستان، استقلال قوه قضاییه صدها پله جلوتر از مصر است و به همان میزان پاکستان کشور دموکراتیک‌تری است تا مصر آقای السیسی.
البته این حکم به معنی پایان حرکت مردم مصر به سمت دموکراسی نیست. حرکت‌های دموکراسی‌خواهی بعضا درتمام دنیا دچار قبض و بسط شده است و مصر هم از این قاعده مستثنا نیست. هرچند حرکت نظامیان جلوی زایش دموکراسی در مصر را سد می‌کند در عین حال روی کارآمدن آقای السیسی را نمی‌توان صرفا یک کودتا دانست، بلکه این اتفاق همچون کودتای 28مرداد ایران یک حرکت نظامی بود که در بسترهای اجتماعی عمیقی به وجود آمده بود و نباید فراموش کرد که آقای محمد مرسی با حداقل آرا رئیس‌جمهور شد وهمچنین نباید فراموش کرد آقای محمد مرسی و اخوان المسلمین درحدود یک سالی که حکومت را در دست داشتند، نتوانستند کشور را به سمت دموکراسی ببرند بلکه بسیاری ازتحلیلگران و تحصیلکردگان مصری احساس ناامنی و خطر کردند که مصر به سمت یک حکومت مستبد پیش می‌رود و این احساس خطر بیش از هر عامل دیگری باعث بیرون آمدن و حاکم شدن نظامیان به رهبری السیسی شد؛ یعنی ضعف‌ها و اشتباهات اخوان‌المسلمین و سلفی‌های مصر بیشترین زمینه را برای روی کار آمدن نظامی‌ها به رهبری السیسی به وجود آورد.
ژنرال السیسی توانست از نگرانی‌هایی که حکومت مدعی مذهب برای سکولارها و لیبرال‌ها به وجود آورده بود، به نحو احسن بهره برداری کند و زمینه‌های بازگشت نظامیان به عرصه سیاست را به وجود بیاورد. به نظر می‌رسد آینده و حرکت به سمت دموکراسی در کشوری مثل مصر قابل توقف برای چند سال یا چند دهه است ولی قابل توقف برای همیشه نبوده و نیست. به امید روزی که مردم مصر بتوانند در سرنوشت کشورشان سهم بیشتری داشته و قبل از آن قوه قضائیه مستقل‌تری داشته باشد.
در حال حاضر 236 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 236 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول