sea inside دوس داشتم ...
به نظرم فیلم خوبی بود ...واقعیت بود ....مهوم زده هم نبود ...نقطه مقابل wonderful از لحاظ شیرینی و تلخی
به نظرم این که میگن فلان کس دو دست و 2 پا نداره و باید امید وار باشه کشکه ....
من با اتانازی موافقم حتی برای بیماران روحی
وقتی فیلم تموم شد یه تیکه هایی دوبلشُ دیدم تقریبا میتونیم به عنوان یه فیلم دیگه اونم ببینیممن به رستگاری رسیدم و به سوی خدا می شتابم
نمره ی من به این فیلم 2.5 یحتمل ....
آزادی که زندگی انسان رُ بگیره آزادی نیست
زندگی که آزادی انسان هم بگیره زندگی نیست
زندگی یک حق است نه یک التزام 1 ستاره اضافه میکنه
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
یکی از مشهورترین سوابق اوتانازی در جریان جنگ دوم جهانی دیده شدهاست. در ۱۹۳۹ میلادی، آلمان نازی یک اوتانازی غیرداوطلبانه و سری را طراحی نمود. در این طرح - عملیات T۴ - کودکان زیر ۳ سال که دارای عقب ماندگی ذهنی یا نقص عضو یا ناتوانی جسمی اساسی بودند کشته شدند. این طرح بعدها شامل کودکان بزرگتر و بزرگسالان نیز گردید. بیماران روانی تیمارستانهای آلمان و اتریش به همین جهت به ۶ اردوگاه مرگ منتقل میشدند. برنامهٔ T۴ پس از آن به اردوگاههای کار و بازداشتگاههای اسرا نیز سرایت کرد بنحوی که زندانیانی که بشدت بیمار بودند در این برنامه قرار میگرفتند.[۱][۲]
نمونهای دیگر در دهه اخیر، پیر جورجیو ولبی یک نویسنده ایتالیایی بود که به خاطر وخامت اوضاع بیماریاش اقدام به اوتانازی کرد. اما کلیسای ایتالیا اجازه نداده بود برای او مراسم مذهبی بگیرند و این مسئله طرفداران اوتانازی را ناراحت کرده بود.
اما یکی از جنجالیترین پروندههایی که مطرح شده، موضوعی که در فضای رسانهای محافظهکار اروپا، طرح آن جسارت خاصی میخواست، این ادعاست که پاپ ژان پل دوم، رهبر سابق کلیسای کاتولیک که مخالف اصلی اوتانازی بود، خود درخواست یوتانازی کردهاست.
تنها مدرک مدعیان اوتانازی کردن پاپ، فیلم و عکسهایی است که در آن مشخص است که بر خلاف معمول، برای پاپ لوله تغذیه بینی-معده گذاشته نشدهاست.
دوسال پس از مرگ پاپ، در سال ۲۰۰۷ میلادی خانم دکتر پاوانلی، یک ایتالیایی متخصص بیهوشی و از طرفداران اوتانازی، مقالهای را در یک مجله محلی ایتالیایی منتشر کرد که در آن ادعا کرده بود که با بررسیهای وی روی فیلمهای مربوط به آخرین روزهای زندگی پاپ[۳]، کاملاً مشخص است که پاپ در آخرین روزهای عمر خود، به علت پیشرفت بیماری پارکینسون، قادر به بلع نبوده و کاهش وزن شدیدی داشتهاست و اقدامات درمانیای که روی پاپ ژان پلدوم انجام میشده، برای مراقبت و زندهنگهداشتن او کافی نبودهاست. این دکتر ادعا کرد احتمالاً پاپ از این موضوع آگاه بوده و تیم پزشکی وی آگاهانه زمینه مرگ او را فراهم کردهاند.
اگرچه در ۳ روز آخر پزشکان برای پاپ لوله بینی گذاشتند اما زمانی بود که به نظر بسیاری از متخصصان، دیگر دیر شده بود.
این موضوع میتوانست به یک اختلافنظر پزشکی باشد ولی انتشار آخرین کلمات پاپ در رسانهها، باعث شد تا پاوانلی ادعای بزرگ خود را مطرح کند. پاپ در بستر بیماری گفته بود «بگذارید بروم به خانه پدر» [۴][۵] دکتر پاوانلی در مقاله خود، اینطور نتیجهگیری میکند که رهبر کلیسای کاتولیک، عملاً با اجازهندادن به استفاده از اقدامات درمانی لازم، درخواست اوتانازی کرده بود و این جمله نیز میتواند احتمال درخواست آن را از طرف پاپ تقویت کند.
یک نویسنده یهودی نیز این موضوع جنجالی را در هفتهنامه تایم مطرح کرد. اما واتیکان به شدت این ادعا را رد کرد و آن را هیاهوی رسانهای برای گیج کردن مردم خواند. بلافاصله ۲ بیانیه پشت سر هم از طرف واتیکان منتشر شد که این ادعا را بیاساس خواند. دکتر رناتو بوزونتی – پزشک ۲۷ سال، پایانی پاپ نیز مانند واتیکان اعلام کرد که دکتر مزبور به مدارک پزشکی پاپ دسترسی نداشته و ادعاهای او براساس بعضی تصاویر ویدیویی بوده که به هیچ وجه نمیتواند برای اظهارنظر کافی باشد و درحد حدس و گمان است.
دکتر بوزونتی درمورد جمله آخر پاپ نیز گفت که آن جمله فقط یک دعای عرفانی بودهاست و پدر مقدس در آن حال داشته دعا میخواندهاست.
پاپ بندیکت شانزدهم قبلاً گفته بود «اقدامات درمانی خاص مثل تغذیه وریدی و تغذیه از طریق لوله هم نوعی روش درمانی معمولی محسوب میشوند و قطع آنها اوتانازی به حساب میآید که یک گناه نابخشودنی است»
در حال حاضر 560 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 560 مهمان ها)