اره نقداش همه فرمالیستی!
والا این که فرم محتوا میسازه و مختوا بدون فرم معنایی نداره تو سینما من موافقم باهاش تا حدودی!
مشکل الان ما میدونی چیه؟؟ تو میگی اول قصه و داستان بعد بقیه ولی خب این غلطه! قصه اگر باشه تو باید بتونی قصه بگی! وقتی قصه خوبیم باشه و تو نتونی بگی چه فایده؟؟
مثلا من اگر راوی بدی باشم و شروع کنم به خوندن یه قصه خوب واسه یه بچه ولی این قدر بد بخونم میتونم کلا قصه رُ هم داغون کنم و اون بچه هم زده میشه از قصم!
فرم همینه دیگه! فرم تکنیک خالص نیست به قول خودش فرم زیستنی! فرم تکنیک زیستنی در جایگاه خودش
مثلا همین دوربین روی دست که خیلیم روش بحث هست خب خیلیا میگن این تنش میاره استاد میگنه نه نمیاره! حالا میاره یا نه؟؟ بستگی داره به جاش
مثلا تو زد و خورد و تعقیب و گریز خیابونی اره فرم میگه دروبین روی دست ولی مثلا تو خونه چی؟؟ مگر دوربین جای چشم ما نیست؟؟ اون جا سکون بهتره یا روی دست؟؟
بعد خب مسئله دیگه اینه که ما خیلی فرم رُ نمیشناسیم! واسه همین نگاهمونم خیلی فرمالیستی نیست و تو فیلم نمیفهممیم فرم درست یا غلط و میگیم پس از قصه و فیلم نامه شروع کنیم البته باز ما یه قدم جلو تریم از اونا که میگن از مفهوم شروع کنیم