«جهان کاریکاتورِ تلخیست»
تروریستها، کاریکاتوریستها را میکشند
اما کاریکاتورها
هنوز ما را به فکر فرو میبرند
و دیکتاتورها را آنقدر کلافه میکنند
تا به گریه بیفتند.
جهان کاریکاتورِ تلخیست!
باید خندید،
یا گریه کرد
مقابلِ هیولای مضحکی
که با ریشِ سیاهش
بشر را به جنون فرا میخواند؟
ما گریه میکنیم برای«کابو»
برای «شارب»، برای «ولنسکی»، برای «تینیو»
با همان چشمهایی که پیشتر
در مرگِ «ناجی علی» گریستهاند
و «حنظله» را
با مشتهای گره کردهاش
در «راهپیماییِ اتحادِ پاریس» دیدهاند.
جهان کاریکاتورِ تلخیست!
جهانی که «نوبلِ صلح» را
به «کیسینجر» میدهد
و کاریکاتورِ زندهای به نام «بنجامین» را
با کفشهای خونآلودش
به رژه در «شانزهلیزه» دعوت میکند.
کاریکاتوریستها، تروریستها را نمیکشند
تنها آینهای موج دار نشانشان میدهند
و قلم به دست میمیرند
با لبخندِ سرخی
روی صورتهاشان. // یغما گلرویی
توضیحات: «کابو، شارب، ولنسکی، تینیو»: نام چهار کاریکاتوریست کشته شدهی فرانسویست و «ناجی علی» کاریکاتوریستی فلسطینی بود که در طول زندگی اش بیش از چهل هزار کاریکاتور منتشر کرد و در اغلب آثارش به موضوع اشغال فلسطین اشاره داشت. سه بار برندهی جایزه نمایشگاه هنرمندان عرب شد و روزنامهی «آساهی» ژاپن وی را از میان دَه کاریکاتوریست برجستهی جهان، به عنوان نفر اول برگزید. بارها مورد تهدید قرار گرفت و سرانجام سال هزار و نهصد و هشتاد و هفت به دست سرویس امنیتی اسراییل با شلیک گلوله در لندن کشته شد. «حنظله» به معنای «سیب تلخ» نام شخصیتی بود که در تمام کاریکاتورهای او حضور داشت و خود «ناجی علی» دربارهاش میگوید: «حنظله امضاي من است. هر كجا مي روم همه از او مي پرسند. من در يك گرداب اين كودك را متولد و بعد به مردم تقديمش كردم. به مردم قول داده تا جز حقيقت نبيند و نگويد. به شكل كودك نا زيبايي رسمش كردم، موهايش شبيه جوجه تيغي است. حنظله چاق نيست، شاد نيست، آرام نيست و هرگز شبيه كودكان ناز پرورده نخواهد شد. او پابرهنه است، مانند تمامي كودكان مهاجر به اردوگاهها. او براي من يك نشانه است كه مرا از ارتكاب هر اشتباهي باز مي دارد. دستان او در پشت سرش به هم جفت شده اند كه شايد نشاني از عدم پذيرش باشد در زماني كه راهِ حلها به شيوه آمريكايي آماده و در اختيار ما هستند.»