100 روز پس از لادسیما؛ بحران در رئال
رونسرو منتقد مشهور AS در مورد بازی شب گذشته رئال می نویسد :
صدروزگی لادسیما، مقارن شد با شکست تلخ و تحقیرآمیز از رئال سوسیه داد.صد روز پیشتر، رئال در لیسبون جام قهرمانی باشگاه های اروپا را بالای سر برده بود.
به فیلم آن بازی که نگام می کنم تیمی متحد را می بینم که همه بازیکنانش همچون اعضای یک خانواده بودند. بازیکنانی که برای یکدیگر و برای موفقیت رئال جان می دادند.
اما به نظر می رسد که رئال در این تابستان به درون بشقاب خود تف انداخته باشد و بازتاب این مساله را شب گذشته در آنوئتا شاهد بودیم. پس از تحقیر شدن تاریخی در سن سباستین، وقتی به عکس های شب قهرمانی رئال در لیسبون نگاه می کردم به خودم گفتم : چه بر سر این رئال آمده است ؟
احساسی که در آن لحظه داشتم به مانند احساس چارلتون هوستون در فیلم سیاره میمون ها بود. لحظه ای که او به ویرانه های مجسمه آزادی نگاه می کرد.
رئال صورتی، شب گذشته در مقابل سوسیه دادی قرار گرفت که پیراهنش شکیل تر و زیبا تر از هر فصل دیگری به نظر می آمد.(کنایه نویسنده به رنگ لباس رئال).
رئال مادرید با یک مهاجم هدف(بنزما) که در 17 بازی تنها دو گل به ثمر رسانده، با مدافعینی که 60 دقیقه تماشاگر بودند و با دروازه بانی که زمانی مرهمی بود بر دردهای ما، اما این سال ها به هیچ توپی نه نمی گوید؛ در مقابل سوسیه داد مصمم و با انگیزه قرار گرفت.
سوسیه داد به روشنی شایسته این پیروزی بود. پس از نمایش های ناامید کننده این تیم در مقابل ایبار و کراسنودار، آنها برای اعاده حیثیت روبروی مادرید صف آرایی کردند.
رئال مادرید شب گذشته همچون کبک سر خود را درون برف فرو برده بود و خیال نداشت با حقایق اطراف خود روبرو شود.
بازیکنان این تیم نه بخاطر نشان پرافتخار روی سینه شان و نه بخاطر غرور له شده میلیون ها هوادارشان، حاضر نشدند تا از خواب غفلت بیدار شوند. دو گل پیش افتادند و گمان بردند بازی به اتمام رسیده است.در حالی که هوادارانشان 60 دقیقه شاهد اکران یک فیم فاجعه بار در آنوئتا بودند.
وقتی رئال سوسیه داد آقای آراستره، سومین گلش را هم وارد دروازه رئال مادرید کرد؛ دوربین ها روی آنچلوتی زوم کردند؛ در حالیکه به نیمکت ذخیره ها نگاه می کرد و به دنبال یک ناجی می گشت.
شاید بهترین فردی را که می توانست از روی نیمکت بلند کند و به زمین بفرستد فرناندو هیرو بود. اما افسوس که هیرو مدتهاست که بازی نمی کند.
کارلتو روی نیمکت نه دی ماریا را می دید و نه ژابی را . موراتا و کاسمیرو هم دیگر روی این نیمکت جایی ندارند. شاید او دوست داشت حداقل دیگو لوپس را روی نیمکت می دید. دروازه بان شایسته ای که ساعتی پیش در سن سیرو نقش مهمی در پیروزی میلان ایفا کرد.لوپس در مقابل لاتزیو ستاره میلان بود و یک پنالتی را هم مهار کرد.
شاید او دوست داشت یک فالکائو را روی نیمکت می دید و او را بجای بنزمای خنثی و بی اثر وارد زمین می کرد. کسی که مدتها منتظر یک تماس از سوی سران رئال بود. تماسی که هرگز برقرار نشد و او ناامیدانه از موناکو به تیمی غیر از رئال منتقل خواهد شد (منچستریونایتد).
خرید های امسال رئال، خرید های خوبی هستند. بدون شک کروس،خامس و کیلور ناواس بازیکنانی ارزشمند برای هر تیمی محسوب می شوند. اما حقیقت را نمی توان کتمان کرد: این رئال ضعیف تر از رئال فصل گذشته است. این تیم را نمی توانیم تحت هیچ شرایطی با تیمی که لادسیما را فتح کرد مقایسه کنیم.
واقعا چه بر سر رئال قهرمان اروپا آوردند؟ چگونه ممکن است یک تیم قهرمان در عرض 100 روز به چنین روزی بیفتد؟ 4 گل بخورد و چند گل دیگر هم دریافت نکند. چگونه ممکن است تیمی با قدرت اقتصادی رئال، نتواند بازیکنی مثل فالکائو را خریداری کند و در عوض مجبور به فروش دی ماریا شود ؟ (ادعای مدیران رئال)
آنچلوتی به نظر، برای خروج از این بحران، تنها یک راه چاره دارد. او باید این تیم را از نو بسازد با همین دارایی محدود.کاری که بسیار دشوار خواهد بود.کارلتو در نشست خبری پس از بازی صحبت از تغییرات کرد. آقای آنچلوتی این گوی این میدان. تیمت را از نو بساز!
توماس رونسرو - آ.اس