[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]نوشته اصلی توسط vahid
Equilibrium 2002
امتیاز : 7.6 از 10
خلاصه داستان: در دنيای آينده حکومتی بسيار خشن و مستبد وجود دارد که سياست آن از بين بردن شورشها، جنگها و اعتراضات با استفاده از فرونشاندن احساسات و محو هيجانات است: کتابها ، هنر و موسيقی بطور اکيد ممنوع شده اند و داشتن احساس جرمی است که مجازات مرگ دارد. جان پرستون يکی از بهترين ماموران حکومت است که مسئول از بين بردن هر کسی است که از اين قوانين سرپيچی کرده است. اما زمانيکه او مقداری از داروی پروزيوم را از دست می دهد – يک داروی هوشيار کننده ذهن که احساسات را کاهش می دهد – ناگهان به تنها فردی تبديل می شود که قادرست با اين حکومت با آن مبارزه کرده و آنرا از بين ببرد.
-------------------
نظر شخصی:
چیزی که خیلی واضحه و از ظواهر فیلم هم مشخصه، حتی تو کاورش هم معلومه اینه که سعی شده این فیلم ظاهری مثل ماتریکس داشته باشه... ولی در عمل به جز چند تا صحنه مبارزه اونم نه با کیفیت ماتریکس، هیچ نشونی از این فیلم نداره... نه از نظر جلوه ویژه، نه از نظر داستان... کریستین بیل به عنوان بازیگر نقش اول خیلی شبیه به شخصیت نئو توی ماتریکس گریم و حتی تا حدودی شخصیت پردازی شده... نوع مبارزه و چهره جدی و کاملا خشک موقع کار و مبارزه کاملا کپی برداری شده از ماتریکس هست... متاسفانه این فیلم از نظر خط داستانی اصلا روایت مناسبی نداره... فیلم از هم گسیختگی داره که بعضی جاها خیلی توی ذهن میزنه... توی فیلم تشکیلاتی وجود داره که عملا حاکم کشور یا شاید جهانه و احساس کردن جرم محسوب میشه و مجرم هم اعدام میشه... ولی توی فیلم برای اجزا و صحنه ها دلیل درست حسابی آورده نمیشه... توی فیلم گفته میشه دارویی وجود داره که اگه انسان استفاده کنه احساسش از بین میره و مردم موظفند استفاده کنند... ولی مشخص نمیشه که آیا این دارو اختیار رو هم از انسان میگیره؟ اختیار در استفاده بعد از مصرف دارو هنوز وجود داره؟ اگه آره چرا اونهایی که احساس میکنن رو میکشن به جای اینکه بیان بهشون دارو تزریق کنن... و اگه نه چطوری تونستن بقیه رو راضی به استفاده از دارو کنن؟ اصلا از کی مصرف دارو شروع میشه... از بدو تولد؟ و خلاصه از جنبه های دیگه هم سوالات زیادی وجود داره که بعضی وقتها منطق فیلم رو زیر سوال میبره... ولی اگه بخوای با یه تسامح زیاد به فیلم نگاه کنی شاید هیچکدوم اذیتت نکنه...
در نهایت میتونم بگم دیدن این فیلم برای یک بار اونقدرها هم بد نیست... ارزشش رو داره مخصوصا اونهایی که به این ژانرها علاقه دارن...
نمره فیلم از نظر من: 4.8
پاسخ با نقل قول
و مایکل داگلاس و شون پن توش بازی میکنن
. در عوض ایرانی ها رو نگاه ، سالی شاید دو سه تا فیلم با موضوع درست حسابی ساخته میشه ( البته بحث جلوه های ویژه هم هست که دست خیلی از کارگردان های ایرانی رو میبنده و نمیتونن شاید بعضی ایده هاشونو عملی کنن و اینکه خیلی از کارگردان های خوبمون چند سالی میشه که به دلیل مشکلات بیکار شدن)
) را به حالت تهوع بیندازد. 
