๑۩۞۩๑ Rate Seen Movie Or Tv Series ๑۩۞۩๑

[pirana]

برادرم هادی

[vahid]

بریم سراغ دو تا فیلم ایرانی که قولشُ داده بودم...

اولین فیلم:

حریم

خب کلا به خاطر استقبال کمی که مردم از ژانر وحشت دارن و به هر حال مخاطب مخصوص خودشُ داره... فیلم های زیادی از این ژانر تولید نمیشه... البته باز هم به نسبت استقبال که انجام میشه، تعداد فیلم های تولید شده قابل قبوله... من خیلی از فیلم های ایرانی که توی این ژانر تولید شده رو دیدم... یکی از اون فیلمهایی که دوست داشتم فیلم حریم بوده...
این فیلم برعکس اکثر فیلمهای دیگه این ژانر داستان مناسب داری که ریتم خوبی در کل زمان فیلم طی می کنه... داستان معماگونه فیلم کاملا قابل قبوله و صحنه های نسبتا ترسناک فیلم بر اساس موقعیت طراحی شدن نه صحنه های چندش آور...
بازی خوب حمید فرخ نژاد روی این فیلم معمایی - ترسناک خیلی خوب نشسته و کمک کرده که پیچیدگی داستان برای جذب مخاطب موثر باشه... پایان بندی فیلم هم در نوع خودش منحصر به فرده... چیزی که شاید توی هیچکدوم از فیلمهای ایرانی دیگه دیده نشه... جوری که آدم حس می کنه اصلا فیلم ایرانی نیست... البته داستان فیلم در خیلی از جاها به فیلمهای خارجی نزدیک میشه ولی نمیشه گفت دقیقا کپی از یه فیلم خارجیه... از این نظر هم میشه کار نویسنده ها رو قابل قبول دونست...

خلاصه یه فیلم شسته و رفته و مناسب با صحنه های دلهره آور اگه دوست دارید این فیلم رو از دست ندید.

[HO33E!N]

گشاد خان حداقل یه نمره ای چیزی بده ما بفهمیم ببینیمش یا نه

برا یه بار دیدن بد نیست ....بهتر از متوسط و نه چندان شاخ
یه درصد فک کن من پای همچی فیلمی اشک بریزم

[pirana]

برا یه بار دیدن بد نیست ....بهتر از متوسط و نه چندان شاخ
یه درصد فک کن من پای همچی فیلمی اشک بریزم

تو آدم نیستی

[vahid]

و اما دومین فیلم که به صورت ویژه ای توی ذهنم ماندگار شده:

پستچی سه بار در نمی زند

این فیلم به نظر من از جمله معدود فیلمهای تحسین برانگیز سینمای ایرانه... اگه بخوایم از جنبه ژانرش که میشه جزو ژانر وحشت به حسابش آورد بهش نگاه کنیم که به جرات میشه گفت این فیلم توی سینمای ایران منحصر به فرده...
داستان فیلم به طور کلی تو سه طبقه از یه ساختمون میگذره که هر طبقه بازیگرهای مختلفی داره و یه داستان کوتاه توی خودش داره و در مجموع تمام این داستان ها به هم مرتبط میشن... نقطه قوت اصلی فیلم به همین داستان خاص و منحصر به فردش برمیگرده که از جهت جهت قابل توجه و شایسته تقدیره...
اول از جنبه پیچیدگی که خیلی خوب روایت شده و کاملا مخاطب رو درگیر خودش می کنه
دوم از جنبه تاریخی و ایرانی بودن فیلمه که توی هر طبقه کارکترها یه مقطع از تاریخ ایران رو نشون میدن... در کنار هم قرار گرفتن این طبقات یه جورایی تضاد و تفاوت های شخصیتی، رفتاری و اجتماعی سه نسل از تاریخ ایران رو به خوبی نشون میده
سوم از جنبه علمیه که استفاده بسیار زیبا و ظریفی شده از نظریه جهان های موازی و اینکه افراد دارای زندگی های موازی در جهان هستند که این مورد از نظر من خیلی بدیع بود
چهارم بازی بازیگرها که واقعا به چشم میاد... تقریبا همه بازیگرهای به کار گرفته شده توی فیلم بازی فوق العاده و قابل تحسینی ارائه می کنن که در این بین شاید بشه گفت بازی امیر جعفری، علی نصیریان و محمدرضا فروتن بیشتر به چشم میاد... که همه اینها هنر کارگردان از به کارگیری بازیگرها رو نشون میده...

البته این فیلم در بخش های دیگه هم از جمله تدوین قابل توجهه.... به هر حال در مجموع این فیلم از معدود فیلمهای ایرانی بود که توی ذهن من ماندگار شد... داستان این فیلم هم به هیچ عنوان مشابهی نداره، حتی توی فیلمهای خارجی (من ندیدم، اگه کسی دیده بگه، برم ببینم ) ... که این برگ برنده اصلی فیلم از نظر منه...

[hamid93]

ببخشید کسی سریال Home land یا RayDonovon رو دیده؟ ارزش دیدن دارن؟

[vahid]

Cowboys and Aliens 2011




امتیاز imdb: از 116 هزار رای 6.1

خلاصه داستان: در سال ۱۸۷۵ در یک دهکده ی کوچک در نیومکزیکوی آمریکا غریبه ای ناشناس که دست بندی عجیب بر دست دارد وارد شهر می شود به همه ی ساکنان دهکده هشدار میدهد که خطری بزرگ آنها را تهدید می کند و آن هم حمله بیگانگان فضایی است. به زودی بیگانگان به دهکده حمله می کنند و حالا این غریبه ی ناشناس تنها امید مردم است. او با کمک کلانتر و گروهی از مردان مسلح سعی می کند تا به هر شکل ممکن از محل زندگی خود در برابر تهدید فرازمینی ها مراقبت کنند...

----------------------------------------------------------

نظر شخصی: فیلم از ایده ای که این اواخر در حال مرسوم شدن هست استفاده کرده... ترکیب فیلمهای قدیمی وسترن با مواردی که امروزه بیشتر اقبال عمومی دارن مثل بحث موجودات فضایی! این فیلم همونطور که انتظار داشتم سعی کرده جلوه های ویژه زیادی استفاده نکنه که این مورد با توجه به پس زمینه ذهنی مردم از فیلمهای وسترن اتفاق میفته ولی خب چون به هر حال یه طرف موجودات فضایی هستن، نمیشه از جلوه های ویژه استفاده نکرد... به هر حال به همون اندازه که توی داستان سعی شده بین این دو مولفه تعادل برقرار بشه، در زمینه جلوه های ویژه هم تعادل بین این دو مولفه وجود داره...
داستان هم از اول مشخصه نمیشه ازش انتظار یه چیز کاملا متفاوت و هیجان انگیز انتظار داشت... حداقل برای من و امثال من که بیش از 100 مدل از این فیلم ها دیدیم، چیز جدیدی به حساب نمیاد...
کاملا مشخصه که این فیلم از اول هم قرار نبوده پیام یا حرف خاصی رو برای مخاطبش داشته باشه، هدف این فیلم از اول کسب درآمد بوده... به هر حال همونطور که سینما یه بعد هنری داره، یه بعد صنعتی و اقتصادی هم داره... همه ساله هم تعداد زیادی فیلم توی دنیا تولید میشه که صرفا هدفشون کسب درآمده... البته من هزینه و درآمد این فیلمُ بررسی نکردم ولی خیلی سخت نیست که حدس بزنم فیلم درآمد معقولی برای کمپانی تهیه کننده داشته... مخصوصا اینکه فیلم به اندازه کافی صحنه هایی داره که بشه ازش یه تریلر جذاب ساخت...
کلام آخر اینکه اگه دنبال جلوه های ویژه آنچنانی هستید یا دنبال داستان های کلاسیک وسترن، یا بازی های خاص و ماندگار فیلم های ذهنی، هیچکدوم از این ها با دیدن این فیلم برآورده نمیشه... کلا این فیلم از همه نظر متوسطه و طبیعیه که امتیاز هم یه امتیاز متوسط حدود همون 6 باشه...

مای وُت؟ 6

[vahid]

Premium Rush 2012




امتیاز imdb: از 62 هزار رای 6.5

خلاصه داستان: در منهتن، پیکی که با دوچرخه خود بسته ها و نامه ها را حمل می کند، بسته ای را جا به جا می کند که باعث جلب توجه یک افسر پلیس فاسد می شود و این پلیس دوچرخه سوار را دور تا دور شهر دنبال می کند...

----------------------------------------------------------

نظر شخصی: این فیلم وقتی یه نگاه اجمالی بهش میندازه، داستان کلیش یه داستان کلیشه ای، تکراری و کاملا سطحیه... تنها نکته خاصی که توی فیلم وجود داره اینه که از ایده پیکهای دوچرخه سوار توی فیلم استفاده شده که در واقع برگ برنده فیلم هم همینه... دوچرخه سواری اون هم به شکلی که در فیلم به تصویر کشیده شده رو هر چی فکر می کنم تو هیچ فیلم دیگه ای مشابهش رو ندیدم... فیلم چیز قابل ذکر دیگه ای نداره...

مای وُت؟ 6

[hami-rad]

به نطرم در کل فیلم خوبی بود و ارزش دیدن داره خودم طرفدار بازی [فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...] هستم
« Drive » یکی از آثار خوش ساخت سال 2011 بود که توانست نام رایان گسلینگ را بیش از پیش بر سر زبانها بیندازد. شخصیت ساکت و آرام گسلینگ در « Drive » یکی از محبوب ترین شخصیت ها در اغلب نظرسنجی هایی سینمایی مربوط به سال 2011 بود و قابل پیش بینی بود که فیلمسازان علاقه مند شوند تا گسلینگ را بار دیگر در نقشهایی با حال و هوای مشابه به کار گرفته و حتی داستانی مشابه را روایت کنند و حالا این اتفاق با « جایی آنسوی کاج ها» رخ داده است که اگرچه شباهت داستانی چندانی میان این دو فیلم وجود ندارد ، اما می توان ردپای تقلید را هم از « Drive » در آن مشاهده کرد.

لوک گلانتون ( رایان گسلینگ ) یک بدلکار موتورسیکلت هست که با حرکات نمایشی ، خرج و مخارج زندگی را تامین می کند. اما به تازگی وی صاحب فرزندی از همسرش رومینا ( اوا مندز ) شده است و مشخصاً می بایست هزینه های درمان و نگهداری این کودک را نیز متقبل شود اما شغل فعلی او ، شغلی نیست که وی بتواند بر روی آن حساب کند
به همین جهت لوک تصمیم می گیرد با مهارتی که در موتورسیکلت رانی دارد، به بانک ها و موسسات دستبرد بزند و سپس به سرعت از مهلکه متواری شود. به نظر می رسد که لوک برای انجام اینکار مشکلی ندارد و کاملاً هم به خود و توانایی هایش اعتماد دارد اما مشکل از جایی آغاز می شود که یک مامور پلیس سمج به نام آوری ( بردلی کوپر ) به سختی در پی یافتن و دستگیری لوک است. آوری، خود وضعیتی مشابه به لوک دارد. وی به تازگی صاحب فرزندی شده است که به آن عشق می ورزد. اما در عین حال، زندگی شخصی او در حال فروپاشی است و در محل کار نیز با مشکلاتی مواجه است و ...

[vahid]

Midnight in Paris 2011

امتیاز imdb: از 174 هزار رای 7.7

خلاصه داستان: خانواده ای آمریکایی برای یک سفر تفریحی تجاری به پاریس سفر می کنند. در آنجا آنها که از لحاظ مادی در وضع خوبی هستند، با زندگی ها و دنیای جدیدی آشنا می شوند که به آنها دیدی می دهد که چگونه میتوانستند با تغییراتی در زندگی و در گذشته ی خود، از دنیا و آسایش و خوشبختی بهتری برخوردار باشند.

----------------------------------------------------------

نظر شخصی: وجود اسمی به بزرگی وودی آلن شاید اینقدر دلیل محکم و بزرگی باشه که هر علاقمند به فیلم و سینمایی رو به سرعت برای تماشای این فیلم کاملا قانع کنه... البته نمره بالای فیلم، کسب اسکار بهترین فیلم نامه غیراقتباسی و نامزد شدن توی 3 اسکار هم عواملی هستن که بیشتر منو تحریک کردن که برم سراغ این فیلم...
شروع فیلم یه جورایی متفاوت بود... به تصویر کشیدن صحنه های دلفریب و بسیار زیبا که به نظرم نوعی مقدمه چینی برای علاقمند شدن به پاریسه... چیزی که توی کل فیلم به شدت روش تاکید میشه... توی فیلم پاریس به صورت یه شهر رویایی، رمانتیک و شاید مثل یه آرمان شهر داره به تصویر کشیده میشه که البته با توجه به ژانر فیلم قابل قبوله وگرنه هیچ شهری بدون زشتی و آلودگی وجود نداره... بحث از ژانر شد، جالبه الان که فیلمُ دیدم نمیتونم دقیقا بگم ژانر فیلم چی بود ... توی فیلم رگه هایی از فیلم های کلاسیک، کمدی، فانتزی، رمانتیک، معنایی و هنری میبنید ولی میشه گفت در عین حال که فیلم از تمام این ژانرها نشونه هایی داره، نمیشه دقیقا گفت تو حوزه هیچکدوم قرار میگیره!!
فیلم زیبایی های منحصر به فرد خودشو داره... شیوه قانع کردن مخاطب در آرمان شهر بودن پاریس، برانگیختن حس نوستالوژِی در مخاطبان، کنار هم قرار دادن بزرگان هنر و ادبیات دهه 20 و در نتیجه ایجاد موقعیت های بدیع و توام با طنز و کنایه، دیالوگهای قابل تامل (به خصوص از زبان ارنست همینگوی )، به تصویر کشیدن تضادهای دو شخصیتی که در شرف ازدواج قرار دارن و در عین حال تلاش هر کدوم برای تحقق شرایطی که بهش علاقه دارن و... همه و همه ثابت میکنه که این فیلم از منظر هنری یه فیلم قابل تحسینه...
نقطه اوج فیلم به نظر من به اواخر فیلم برمیگرده، جایی که گیل (کارکتر اصلی داستان) بالاخره تصمیم میگیره، به سمت زنی بری که به رویاهاش نزدیکتره و اونجا هر دو نفر با هم به قرن هجدهم میرن، یعنی دوره ای که دوره آرمانی اون زنه و بعد ملاقات با کارکترهایی که اونها هم دوره رنسانس رو دوره رویاییشون میدونن... اصلا کل حرف فیلم تو همین قسمت خلاصه میشه... و کلا فیلم میخواد بگه هر کسی وقتی به گذشته نگاه می کنه (حالا با توجه به تخصص، شخیت یا علایقش) یه دوره رویایی توی تاریخ میبینه که دوست داره تو اون دوره زندگی کنه...

اما اشکالات فیلم (البته نظر شخصیه) اینه که الان خیلی از مردم، اصلا همچین تفکری ندارن! یعنی شاید بیشتر ترجیح میدن در زمان حال، در یک مکان دیگه زندگی کنن یا حتی در آینده زندگی کنن تا زمان گذشته... البته توی فیلم با محور قرار دادن پاریس به عنوان یه آرمان شهر تا حدودی اون قسمت مکانی هم پوشش داده شده ولی به هر حال شاید یه مقدار این تفکر برای خیلی ها غیر قابل درک باشه... اشکال بعدی اینه که فیلم بیشتر برای قشر فرهیخته سینما ساخته شده، کسایی که یه شناخت نسبی از هنر و هنرمندان بزرگ دارن و اهل مطالعه و ادبیات هستن... این افراد با دیدن تصویر جدید و فانتزی که از بزرگان هنر و ادبیات توی فیلم، هم حس نوستالوژیشون به جنبش در میاد و هم موقعیت به وجود اومده براشون فوق العاده جذاب میشه، این در حالیه که اکثر افراد مخصوصا توی جوامع غیر اروپایی شناخت درستی از این بزرگان ندارن و شاید خیلی از جاها و موقعیتها براشون نا مفهوم باشه (این نکته رو بگم که خودم هم به جز دو سه نفر از مشاهیری که توی فیلم بهشون اشاره میشه، بقیه رو اصلا نمیشناختم و هنوز هم نمیشناسم و جا داره همینجا هم فخر بفروشم و بگم که ارنست همینگوی رو خیلی خوب میشناسم و رمان "پیرمرد و دریا" که اثر فوق العاده ای هم هست و نوبل ادبیات رو هم داره خوندم )، اشکال دیگه فیلم شاید بشه گفت تاکید بیش از حد روی خوبی های پاریس به عنوان آرمان شهر قصه است... جوری که انگار هیچ زشتی و آلودگی توی این شهر وجود نداره، البته از این نظر میشه نگاه کرد که چون داریم میگم آرمان شهر خب طبیعیه که آرمانی باشه...

و اما سخن آخر: دیدن این فیلم رو به اونهایی که به فیلم های هنری علاقه دارن شدیدا توصیه میکنم و دیلیت کردن فیلم رو به اونایی که به فیلم های خاص و هنری علاقه ای ندارن وصیت می کنم ، احتمالا دسته دوم با دیدن فیلم میگن: عجب فیلم مزخرف و چرندی بود

مای وُت؟ 7.8

پ.ن: این دیالوگ همینگوی که میگه "اگه عشقی واقعی باشه، با مرگ مبارزه میکنه... همه ترسوها یا عاشق نیستن یا خوب عاشق نمیشن که دوتاش یکیه" نظیر نداره