ناگزير از سفرم ، بي سروسامان چون "باد"
به "گرفتار رهايي" نتوان گفت آزاد
كوچ تا چند ؟! مگر مي شود از خويش گريخت
"بال" تنها غم غربت به پرستوها داد
اينكه "مردم" نشناسند تو را غربت نيست
غربت آنست كه "ياران" ببرندت از ياد
عاشقي چيست ؟ به جز شادي و مهر و غم و قهر ؟!
نه من از قهر تو غمگين ، نه تو از مهرم شاد
چشم بيهوده به آيينه شدن دوخته اي
اشك آن روز كه آيينه شد از چشم افتاد
شرم می کنم با ترازوی کودک گرسنه کنار خیابان، سیری ام ر ا وزن کنم! ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرا را سیر کنیم نه این که گرسنگی و تشنگی کشیده تا فقط رنج آن ها را درک نماییم!
«مرحوم حسین پناهی»
مولانا می فرماید
آدمی فرو شود از راه گوش جانور فرو شود از راه حلق و نوش
زندگی به من آموخت
آدمها نه دروغ میگویند
نه زیر حرفشان میزنند ،
اگر چیزی میگویند، صرفا احساسشان در همان لحظه است ؛
نباید رویش حساب کرد ...
٠•●ஜ کارلوس فونتنس ஜ●•
حاج مهدی نیست تاپیک مشاعره بزنه ، تاپیک پرسپولیسم داره خاک میخوره...
حاجی رفته غیبت کبری
چه احساس خوبیه وقتی می شنویم کسی می گوید :
مـــواظـــب خـــودت بـــاش !!!
اما خیلی بهتر از اون اینه که می شنویم کسی می گوید :
خـــودم هــمــیــشـــه مـــواظـبــتـم
با تو هستم سهراب، تو که گفتی "شبنم، چه کم از لاله ی قرمز دارد" راست میگویی تو، چه تفاوت دارد، قفس تنگِ دلم خالی از ** باشد یا به قولِ تو پُر از کرکس و ناکس باشد؟
من نه تنها چشمم،واژه ها را شستم، فکر را، خاطره ها را، خوابِ یک پنجره را...!
زیرِ باران رفتم، چترهارا بستم، من به این مردم شهر پیوستم، من نوشتم همه ی حرف دلم، آرزو کردم و گفتم که هوا، عشق، زمین مالِ من است، ولی افسوس که نشد...!
زیر باران من نه عاشق دیدم و نه حتی یک دوست! زیر باران من فقط خیس شدم...!
باز هم میگویی"چشم هارا باید شست؟ جور دیگر باید دید؟...
من با دست چپ ام دنده عوض می کردم ،
چون توو دستِ راستم دستای اون بود!
گور پدرِ گیربکس،
می خوام یه دقیقه دیر تر از دو ، بره سه،
اصلن می خوام نره سه ،
دستش و ول کنم به خاطر یه صفحه کلاچ؟؟
- از نمایش مثل "شلوار جینِ آبی"
همه میدانند آمدن تو اتفاق نادری ست
غیر از باد کسی حق ندارد
خلوتمان را به هم بزند
باد
هم فقط بهانه ای ست
برای ریختن مو بر صورتم
تا تو آنها را به پشت گوشهایم بزنی...
پرنده گفت : چه بویی چه آفتابی
آه بهار آمده است
و من به جستجوی جفت خویش خواهم رفت
پرنده از لب ایوان پرید مثل پیامی پرید و رفت
پرنده کوچک
پرنده فکر نمی کرد
پرنده روزنامه نمی خواند
پرنده قرض نداشت
پرنده آدمها را نمیشناخت
پرنده روی هوا
و بر فراز چراغهای خطر
در ارتفاع بی خبری می پرید
و لحظه های آبی را
دیوانه وار تجربه می کرد
پرنده آه فقط یک پرنده بود
فروغ فرخزاد
همه میدانند آمدن تو اتفاق نادری ست
غیر از باد کسی حق ندارد
خلوتمان را به هم بزند
باد
هم فقط بهانه ای ست
برای ریختن مو بر صورتم
تا تو آنها را به پشت گوشهایم بزنی...
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
