غروب ... زمزمه ای با ترانه های قدیمی
غمی به وسعت ایوان خانه های قدیمی
سکوتِ ساده عکسی شکسته می کشد آرام
مرا به گوشه ای از عاشقانه های قدیمی
صدای گرمِ "بنان" یاکریم هایِ جوان را
نشانده است در آغوش لانه های قدیمی
هوای چادرِ مادربزرگ و جایِ تو خالی ...
که باز گریه کنم با بهانه های قدیمی
مگر به یاد تو امشب غبارِ آینه ام را
به بادها بسپارند شانه های قدیمی
هوای تلخِ اتاق و غمی که می وزد از دور
و عشق تازه تری با ترانه های قدیمی...!
"اصغر معاذی"
سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم...
صادق هدايت در کتاب«بوف کور» خود مي نويسد
*در زندگي درد هايي است که روح انسان را از درون مثل خوره مي خورد، اين درد ها را نه مي شود به کسي گفت و نه مي توان جايي بيان کرد
.Ehsan, azade, erfan1373g, marshall, Milik, moein, mojtaba00222, rebasss, yasin6
بسیار زیبانوشته اصلی توسط Rasoulh111
یا حضرت مولانا
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
شنیده بُدم که جان جانی
آنی و هزار همچنانی
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
تنها تو مي داني
آن ثانيه ها که نفس هايت طنين آرامش
و آغوشت درياي محبت بي کران بود
تمشک هاي پر طراوت لبانت
چه گرمايي در دل داشت
که به اعجازش
بالغ شدم...
بسیار زیبا
فقط پولشو چطور پرداخت میکنی شماره کارت بدم یا شماره حساب
چند ماهی میشد شب نیومده بودم اینجا
یاد باد آن روزگاران یاد باد
پیر شدیم رفت
قدر دوران مجردی رو بدونین فقط به خاطر وقت آزاد ، متاهل که شدین دیگه وقت سر خاروندن ندارین
اتفاقا امروز تو ذهنم بودیچند ماهی میشد شب نیومده بودم اینجا
یاد باد آن روزگاران یاد باد
پیر شدیم رفت
قدر دوران مجردی رو بدونین فقط به خاطر وقت آزاد ، متاهل که شدین دیگه وقت سر خاروندن ندارین
تو را بر در نشاند او به طراری که می‌آید
تو منشین منتظر بر در که آن خانه دو در دارد
میگفت که تو در چنگ منی *** من ساختمت چونت نزنمشنیده بُدم که جان جانی
آنی و هزار همچنانی
من چنگ توام زخمه بزنی *** زخمه نزنی من تننم
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
در حال حاضر 50 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 50 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
