من و چه به کافه مادر جان...نوشته اصلی توسط tandis_m
والا نه هنوز فعلا پسر يكي يكي ميره مياد ميگه عجب جائي بود
تو بايد بلد باشي
ولی دوستای دبیرستانم کافه بازن میپرسم رو زمین نمونیم
من و چه به کافه مادر جان...والا نه هنوز فعلا پسر يكي يكي ميره مياد ميگه عجب جائي بود
تو بايد بلد باشي
ولی دوستای دبیرستانم کافه بازن میپرسم رو زمین نمونیم
زندگی واسه خیلیا شیرینِ و به کام... نمیدونم چرا فقط تلخی ـش نصیب ما میشهخدا نكنه نن جون زندگيه ديگه
ویرایش توسط pirana : 08-11-2015 در ساعت 06:41 PM
ببخشید من اسم شمارو نمیدونم
به هر حال خوشحالم در کنار شما هستم دم آقا صابرم گرم
Mer30
مينا هستم نن جونِ تاپيك چون سنم زياده
شما هم خودتو معرفي كني ممنون ميشيم بيشتر باهات آشنا ميشيم عزيزم
هر کدوم خواستین برش دارین ...
هیچکی مثل موسیقی آدم رو درک نمیکنه..هیچکی
من و چه به کافه مادر جان...
ولی دوستای دبیرستانم کافه بازن میپرسم رو زمین نمونیم
الهي
زندگی واسه خیلیا شیرینِ و به کام... نمیدونم چرا فقط تخلی ـش نصیب ما میشه
بازم شكر
هیچکی مثل موسیقی آدم رو درک نمیکنه..هیچکی
الکی میگه 17 سالشهمينا هستم نن جونِ تاپيك چون سنم زياده
شما هم خودتو معرفي كني ممنون ميشيم بيشتر باهات آشنا ميشيم عزيزم
پيمان يه پرتره دختر خوشگل بكش بذارم آواتارم
همینی که نوید گفتگريه مو، نه ولي بهش اول آشنائيمون گفتم آخه خانوادمم ميدونستن البته فهميدن يه درگوشي و كلي حرف و يك هفته از سركار رفتنم محروم شدم آخرشم هيچي به هيچي گذاشت رفت انگليس
اون زمان مثل الان نبود كه همه چيز عادي باشه و هر روز يكي جاي يكي ديگه رو بگيره عشقم حرمت داشتهر وقت مردم میتونی بزاری به حساب خودت
!?Who Cares؟!
در حال حاضر 48 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 48 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
