اتفاقاً استاد اندی هیچوقت گام بالا نمیخوانندنوشته اصلی توسط Milad16+
صدای استاد اوج ندارد
اتفاقاً استاد اندی هیچوقت گام بالا نمیخوانند
اوج بی اوج به این میگن دیگهاتفاقاً استاد اندی هیچوقت گام بالا نمیخوانند
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
میدونم شوخی میکنید باهم ولی الان جمله اولت تند بودن بابا خود رسول روزی 100 بار به من میگه الدنگ .....
ولی باور کن الدنگه دیگه حیف نیست غذا به اون خوبی رو خراب میکنه
روبوسی کنید دلخوری پیش نیاد
با توام هستما هادی
روبوسی قبول نیست باید پیش هم بخوابن
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
چیزی نگفتی که میگی ببخشید که!سرم خیلی شلوغه نوید ، نمیفهمم چی میگمفشار زیاده ببخش
ایشالله فشار کاریت کمتر بشه یه نفس راحت بکشی
اسی پابده دسته جمعی با هم بریم کنسرت استاد بعد واسمون آهنگ دارم میرم به تهران رو بخونه چه شود ...
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
مرسیچیزی نگفتی که میگی ببخشید که!
چه شوداسی پابده دسته جمعی با هم بریم کنسرت استاد بعد واسمون آهنگ دارم میرم به تهران رو بخونه چه شود ...
من که حرفی ندارم .... نوکرشم هستم زیاد جدی نگیرمیدونم شوخی میکنید باهم ولی الان جمله اولت تند بود
روبوسی کنید دلخوری پیش نیاد
با توام هستما هادی
فقط یه لحظه نمیدونم چی شد من یه خورده اعصابم خورد شد دندونمم از سر ظهر گرفته درد بدتر اعصاب برام نزاشته
من به چه زبونی بگم دوست دارم
@[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
ویرایش توسط Hadi : 09-22-2015 در ساعت 07:17 PM
شب جمعه کنسرت محمد معتمدی آهنگ آیینه رو میخونه برامون چقدر گریه کردم با این آهنگ چقدر قیلون شدن با این آهنگ
40 هزارتومن دادم بلیط گرفتم با چه شور و شوقی
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
نقش او در دل چه زیبا می نشست
سنگدل ایینه ی ما را شکست
اینه صد پاره شد در پای دوست
باز در هر پاره عکس روی اوست
اینه درعشق بازی صادق است
اینه یک دل نه ، صد دل عاشق است
سال ها ایینه بی تصویر ماند
آه کاین بی روشنایی دیر ماند
مانده در کنج شبستان ناصبور
دیده ی بیدارش از دیدار دور
روزگارش چهره پوشید از غبار
تا چه ماند از غبار روزگار
شامگاهان با شفق خون می گریست
صبحدم بی مهر افزون می گریست
از گذار سایه های ابر ودود
فکر رقص شعله اش در می ربود
ناگهان برقی زد آن چشم سیاه
اینه لرزید در دل زان نگاه
گفت اینک وقت دیدارم رسید
سرمه سای چشم بیدارم رسید
آه ای ایینه این روز تو نیست
پشت این صبح دروغین تیرگی ست
ای غریب افتاده ی برگشته روز
کار دارد با تو این هجران هنوز
اشک ها خواهد هنوز از دیده ریخت
تارها از جان و دل خواهد گسیخت
دیده بر هم نه کزین صبح نخست
جز سیه رویی نخواهی باز جست
بخت دیداری ندارد اینه
دیده بر هم می گذارد اینه
خواب می بیند که سر زد آفتاب
بازشد لبخند نیلوفر بر آب
خوبرو آمد به آرایش نشست
روی خوب آرایش ایینه است
چون گره بند شب از گیسو گشود
موج ابریشم به دوش آمد فرود
از بنا گوشش سحر بر می دمید
صبح روی شانه اش می آرمید
سینه اش ایینه دار مهر و ماه
مانده در چک گریبانش نگاه
جنبش چالک بازو بی شتاب
پیچ و تاب رقص نیلوفر بر آب
سرمه سای چشم مستش دست ناز
سرمه از چشمش سیاهی جسته باز
دست گلگون بر لب چون غنچه برد
غنچه را گل کرد و گل بر گل فشرد
اینه حیران ز روی فرخش
سیب سرخ بوسه می چید از رخش
آه ، ای ایینه جان ایینه جان
نیست از خواب تو خوش تر در جهان
خواب خوش دیدی ، ولی آن زیب و فر
می کند بیداریت را تلخ تر
آخر از سیبی دلت خون می کنند
زین بهشت نیز بیرون می کنند
مایه ی درد است بیداری مرد
آه ازین بیداری پر داغ و درد
خفتگان را گر سبکباری خوش است
شبروان را رنج بیداری خوش است
گرچه بیداری همه حیف است و کاش
ای دل دیدار جو بیدار باش
هم به بیداری توانی پی سپرد
خفته هرگز ره به مقصودی نبرد
پر ز درد است اینه ، پیداست این
چشم گریان می نهد بر آستین
هر طرف تا چشم می بیند شب است
آسمان کور شب بی کوکب است
اینه می گرید از بخت سیاه
گریه ی ایینه بی اشک است و آه
در چنین شب های بی فریاد رس
روز خوش در خواب باید دید و بس
این شعر کامل استاد هوشنگ ابتهاج (سایه) است
البته معتمدی همش رو نمیخونه
ویرایش توسط Milik : 09-22-2015 در ساعت 07:18 PM
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
در حال حاضر 106 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 106 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
