نوشته اصلی توسط pirana
من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم...
که سرنوشت درختان باغ من تبر است
توی راه عاشقی فرصت تردیدی نیست
میدونی تو قلب من نقطه ی تزویری نیست
من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم...
که سرنوشت درختان باغ من تبر است
توی راه عاشقی فرصت تردیدی نیست
میدونی تو قلب من نقطه ی تزویری نیست
تو چه دیدی که بریدی تو ز هم پاشیدی... تو چه بیهوده ز من رنجیدی
به چه جرمی چه گناهی تو منو سوزوندی... غم عالم به دلم کوبوندی
یه سبد گل دارم اما ، گل شرم و گل خواهش
تنی از عاطفه سیراب ، تنی تشنه ی نوازش
شبا همش به می خونه میرم من سراغ می و پیمونه میرم من
تو این می خونه ها خسته ی دردم به دنبال دل خودم میگردم...
بیا بریم تاپیک مشاعره اینجا شاکی نشن... تگت میکنم اونجا
من نمیگم فرهاد کوهکنم من
تیشه به کوهها که نمیزنم من
فرهاد عاشقم قلم تیشمه
از تو نوشتن همه اندیشمه
بریم ...
هیچکی مثل موسیقی آدم رو درک نمیکنه..هیچکی
در حال حاضر 57 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 57 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
