یادبودی برای عبدی جان یمینی در هشتمین سالروز آسمانی شدنش
عبدی یمینی بزرگ مرد موسیقی ایران در ۲۴ تیر ۱۳۸۸ برای همیشه پرواز کرد. انسانی خوش قلب، مهربان، رفیق باز و موسیقی دان، رهبر ارکستر، آهنگساز و تنظیم کننده توانا و با سواد که شاید هر ۱۰۰ سال نظیر او در تاریخ موسیقی یک مملکت ظهور کند. عبدی یمینی حق بزرگی بر گردن موسیقی ایران و بسیاری از آوازه خوانها دارد ولی افسوس و صد افسوس که ما ایرانی‌‌ها هیچ وقت نمی‌خواهیم از بزرگانمان وقتی که در قید حیات هستند تجلیل و تشکر کنیم و به محضی که از بینمان رفتند یادمان می‌‌افتد که چه جواهری داشته‌ایم!
عبدی یمینی در سال ۱۳۳۲ خورشیدی در شهر تهران به دنیا آمد.از کودکی شیفتهٔ موسیقی بود و علی‌رغم مخالفت‌های پدرش،زندگی خود را وقف موسیقی نمود.
وی از نوجوانی با نواختن اغلب سازهای غربی رایج در ارکسترهای ایرانی،و به ویژه با گیتار و کیبورد و پیانو آشنا شد و در سنین جوانی،به عنوان نوازنده به ارکستر برخی خوانندگان روز پیوست.
دریافت جایزه بهترین نوازنده پیانو از وزیر آموزش و پرورش در جشن فارغ التحصیلی دبیرستان البرز-12/9/1349
عبدی برای ادامه تحصیل به انگلستان مهاجرت کرد و پس از به پایان رساندن تحصیلات مقدماتی موسیقی خود در ساوثند کالج انگلستان
southend college ,تحصیلات عالی موسیقی را در دانشگاه
university of surrey انگلیس ادامه داد و سرانجام در سال 1983 با اخذ درجه فوق لیسانس فارغ التحصیل گردید. همچنین مدتی نیز به اتریش رفت و در وین به یادگیری مبانی موسیقی کلاسیک پرداخت.
در نهایت وی توانست علاوه بر اخذ مدرک فوق لیسانس در رشتهٔ موسیقی،به تکمیل دانش موسیقایی خود بپردازد و پس از طی دوره‌های خویش در لندن و وین در سال ۱۳۶۲ خورشیدی فارغ التحصیل شود و فعالیت هنری خویش را به شکل گسترده تر و حرفه‌ای تری دنبال نماید.
عبدی یمینی در دهه 80 میلادی به عنوان رهبر ارکستر داریوش ونوازنده کیبورد آن گروه و با حضور نوازندگانی چون آرمیک گروه بینظیری را گرد هم جمع کرده بود.البته حضور عبدی منحصر به نوازندگی برای داریوش نشد بلکه در ارکستر هایده و معین نیز حضور چشم گیری داشت به شکلی که در آخرین شب برنامه هایده او نیز حضور داشت.
عبدی اما در وهله نخست یک تنظیم کننده خارق العاده بود . تنظیم کننده ای که اگر به آثارش دقت کنیم به قدرت تنظیم آن آثار و ساختارشکنی او در دهه 80 میلادی پی خواهیم برد.
موسیقی که وی به مخاطبین خود ارائه می داد ، نشان دهنده این مطلب بود که وی شدیدا به استفاده از سازهای زنده معتقد است و از صداهای شبیه سازی شده استفاده نمی کند
نمونه های زیادی از کارهای او حاکی از این است که این آهنگساز فقید ، با بیشتر سازها به لحاظ تئوری و عملی آشنایی داشت. سه تا از این سازها که جز مهمترین سازها بودند ، گیتار ، پیانو و کیبورد هستند. وی بواسطه تحصیلاتش در حیطه موسیقی ، شناخت زیادی از سازهای موسیقی داشت.
از همکاری های عبدی یمینی به عنوان آهنگساز و تنظیم کننده می توان به همکاری با داریوش , ابی , معین , شماعی زاده , منصور , شهرام شبپره , نوش آفرین , لیلا فروهر , امید , هاتف , شهیار قنبری , شهره , عارف ,فرزین و ... نام برد.
نخستین تنظیم جدی یمینی تنظیم ملودی «دلبر» فرید زولاند بود که با صدای ابی منتشر شد.از زیباترین ملودی ها میتوان به ترانه "به بچه هامون چی بگیم" با کلام اردلان سرفراز و صدای داریوش اشاره کرد. تنظیم شاهکار عبدی در این کار و استفاده از ساز گیتار برای همخوانی کلام و ملودی بی نظیر است.
از بهترین کارهای وی آلبوم «امان از...» با صدای داریوش اقبالی می‌باشد که آهنگسازی و تنظیم تمامی ترانه های این آلبوم که سروده ی شهیار قنبری بود، توسط او انجام گرفت.
شهیار قنبری درباره وی میگوید:
عبدی به باور من، دانا‌ترین موسیقی‌دانی است که من در همه‌ی این سال‌ها باهاش کار کرده‌ام. عبدی تحصیلات عالی موسیقی داشت. در اتریش و انگلیس. یعنی عبدی یک موسیقی دان «تصادفی» نبود. عبدی همه‌ی زندگی‌اش را وقف موسیقی کرده بود.
عبدی یمینی را دانائی‌اش از دیگران جدا می‌کرد. این که به هنر جهان وصل بود... این که گروه‌های موسیقی جهان را می‌شناخت... رنگ سازها را می‌شناخت و آن‌ها را می‌نواخت.... رنگ کلمه‌ها را می‌شناخت. عبدی پس از واروژان تنها کسی بود که رنگ کلمه‌ها را می‌شناخت. او یک خردمند بود.
عبدی پس از سالهای طلایی ترانه و موزیک در لس آنجلس در اواخر دهه 80 به ایران بازگشت و به همکاری با خوانندگان جوان داخل میهن از جمله محمدخاکپور پرداخت.
عبدی یمینی که برای رهبری ارکستر و نوازندگی در کنسرت ابی به ایروان ارمنستان دعوت شده بود، در سقوط پروازتهران – ایروان، شرکت هواپیمایی کاسپین در کنار 169 نفر دیگر در سن 56 سالگی پر کشید... پیکر وی ۳ مرداد در قطعه ی ۲۱۱ ردیف : ۴۱ شماره : ۱۰ بهشت زهرا ی تهران به خاک سپرده شد.
پاسخ با نقل قول
