احساسِ درد همراه ما بزرگ می شود و هر ثانیه استانداردها و آستانه ی هشدارش تغییر کرده و به احساساتی که پشتِ سر گذاشته بی تفاوت می شود . دردهای دیروز ، مسخره ترین اتفاقات از نگاه امروز ماست و دردهای امروز هم قطعا برای فردا و فرداهایمان پیش پا افتاده و دم دستی خواهند بود پس غصه خوردن برای احساسات و مشکلات مقطعی که با گذر زمان بی اهمیت می شوند منطقی نیست!
از آدم های دیروز ، آن ها که لیاقت داشته اند ، هنوز هم هستند و آن ها که ارزش ماندن نداشته یا به ما مربوط نبوده اند بی آن که بخواهیم یا حواسمان باشد فراموششان کرده ایم .
هم دردها و هم آدم ها ، راحت تر از چیزی که فکرش را می کنیم فراموش می شوند باید به "زمان" سپرد
زمان تکلیفِ اهمیت و ارزشِ اتفاقات و آدم ها را روشن می کند .
پاسخ با نقل قول