به مُناسبتِ ۶۳ سالگیِ فرید زلاند
فرید زُلاند («زولاند» هم نوشته شده‌است) به تاریخ ۹ مردادماه ۱۳۳۴ در شهر کابل به دنیا آمد.
موسیقی را همانند بیشتر اعضای خانواده اش نزد پدرش "جلیل زلاند" (آهنگساز افغان) فرا گرفت.
در سال ۱۳۴۸ خورشیدی او با در دست داشتن بورس تحصیلی از وزارت فرهنگ و هنر به تهران مهاجرت کرد، او در این شهر وارد هنرستان
عالی موسیقی شد. بعد از گذشت یک سال از نوازندگی پیانو به هارمونی آهنگسازی تغییر رشته داد.
"زلاند" شاگرد اساتیدی چون "فریدون فرزانه"، "یوسف زاده"، "مصطفی پورتراب"، "مرتضی حنانه"، "مرحومه خانم خسروی" بوده است. در این
مدت او به موسیقی سازی برای بسیاری از خوانندگان پرآوازه ایرانی پرداخت.
فرید زلاند آهنگسازی را درسال۱۳۵۰ شمسی و در سن بیست سالگی در تهران آغاز می‌کند و اولین آهنگ‌های خود را روی ترانه‌ای از "اردلان
سرفراز" و با صدای "ستار" به نام‌های «بُهت» و «غزل» می‌سازد که با استقبال زیادی مواجه می‌شود.
"زلاند" آشنایی با "اردلان سرفراز" در «کاباره کوچینی» را بعد از سفر به ایران دومین شانس بزرگ زندگی خود می‌داند.
پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ او نیز همانند بسیاری از هنرمندان ایرانی مجبور به ترک ایران شد.
در اوایل انقلاب "زلاند" ابتدا به لندن و کانادا می‌رود و در نهایت در آمریکا و شهر لس‌آنجلس مستقر می‌شود.
در اواخر ۱۹۸۰ وارد دانشگاه USC لس آنجلس دانشکده موسیقی می‌شود و به مدت دو سال در رشته موسیقی فیلم به تحصیل می‌پردازد.
در سال ۱۳۵۸ با "نیکو معنوی" ازدواج کرد. اما این دو علی‌رغم داشتن پسری به نام "رهی" از هم جدا شدند. نیکی معنوی هم اکنون در لندن
زندگی می‌کند.
"فرید زلاند" پس از رفتن به لس آنجلس تا به امروز به آهنگسازی ادامه داده‌است.
او بیش از دویست آهنگ در این چند دهه فعالیت هنری خود ساخته‌است که به گفتهٔ خودش هفتاد درصد کارهایش موفق بوده‌اند و سی درصد
مابقی هم مورد پسند مردم قرار گرفته‌اند و در زمان خودشان شنیده شده‌اند.
بیشتر آهنگ‌های او بر روی ترانه‌هایی بوده‌است که او توانسته کاملاً با آن‌ها ارتباط برقرار کند و بسیار به ندرت و کم اتفاق افتاده که روی آهنگِ
ساخته‌شده از او کسی ترانه‌ای بگوید. بیشتر آهنگ‌های او بر روی ترانه‌های "اردلان سرفراز" با تنظیم "منوچهر چشم‌آذر" بوده‌است.
فضای کلی آهنگ‌های او را می‌توان آمیخته‌ای از موسیقی ایرانی و پاپ و افغان و هندی دانست. با این حال، اغلب آهنگ‌های او در فضای
موسیقی به اصطلاح تلفیقیِ ایرانی، یعنی ترکیبی از موسیقی سنتی ایرانی و پاپ غربی قرار می‌گیرند.
او تاکنون برای برخی از خواننده‌های ایرانی از جمله "گوگوش"، "هایده"، "داریوش" و "ستار" آهنگ‌هایی کاملاً افغانی نیز ساخته است. به‌ندرت
مدت‌زمان برخی از آهنگ‌های "فرید زلاند" مانند «معلم بد» و «راه من» (هر دو با صدای ابی)، نسبت به مدت‌زمان سایر آهنگ‌هایش که حدوداً
بین ۴ تا ۶ دقیقه‌ای هستند، طولانی‌تر است، چرا که او اغلب فضاهایی را در این آهنگ‌ها برای هنرنمایی موسیقایی هر چه بیشتر خود
اختصاص داده‌است.
از نظر او آهنگساز باید زمزمه‌ساز احساس و عاطفه و سلیقهٔ خویش باشد، اما جایی که به ورطهٔ تقلید می‌افتد، قدرت کشف و آفرینش را در
خود سرکوب می‌کند.
زلاند اگر چه افغان است علاقه فراوانی به کشور ایران دارد. در واقع می‌توان گفت کارهای مشهور او بیشتر در موسیقی ایرانی است تا
موسیقی افغانستان. او دوست دارد فقط برای زبان فارسی آهنگسازی کند و به طور کلی خودش را مقید به این مسئله تفکیک موسیقی
ایرانی و افغانی و تاجیک نمی‌داند و برایش زبان فارسی خیلی مهم است. به گفتهٔ خودش تمام دستگاه‌ها و ردیف‌های موسیقی ایرانی را تا
اندازه‌ای که می‌باید مطالعه کرده است و دربارهٔ آن‌ها می‌داند.
پاسخ با نقل قول