[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
به یادِ منوچهر سخایی در هشتمین سالروزِ درگذشتِ او.
.
.
.
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
به یادِ منوچهر سخایی در هشتمین سالروزِ درگذشتِ او.
.
.
.
.
.
.
"سید منوچهر سخایی کاشانی" معروف "به منوچهر سخایی"(زاده ۹ مهر ۱۳۱۴ – درگذشته ۸ اردیبهشت ۱۳۹۰) از قدیمی‌ترین چهره‌های موسیقی پاپ ایران
و از بازماندگان نسلی است که با اجرای ترانه‌های عاشقانه بر بستر ملودی‌های ایرانی، با ارکستراسیون غربی و کلام فارسی، در اواخر دهه ۳۰ خورشیدی،
محبوبیت خیره کننده‌ای برای این سبک موسیقی به ارمغان آوردند.
از "منوچهر سخائی" جدای از بازی و خوانندگی او در چند فیلم فارسی، ترانه‌های بسیاری به یادگار مانده‌است، که در میان آنها، ترانه‌های «جوونی» ساخته
فرید زلاند، «کلاغا» با کلام نوذر پرنگ و نیز آهنگ پرویز مقصدی، به امضای هنری او در عالم موسیقی بدل شده‌است. وی پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) به آمریکا
کوچ کرد و گرچه در آنجا نیز ترانه‌ها و آلبوم هایی خلق نمود، اما هرگز نتوانست موفقیت و محبوبیت گذشتهٔ خود را تکرار کند و نهایتاً برای سال‌ها در سکوت به
سر برد.
.
.
.
.
.
.
به مناسبتِ هشتمین سالروزِ درگذشتِ منوچهر سخائی
۱ - دوران کاری و فعالیت هنری (قبل از انقلاب ۱۳۵۷)
وی قبل از آن که وارد دنیای موسیقی شود، برای مدتی در روزنامه کیهان مشغول به کار شد و به عنوان خبرنگار پارلمانی این روزنامه فعالیت کرد.
"منوچهر سخائی" در اواسط دههٔ سی به موسیقی روی آورد. گرچه در آن زمان موسیقی پاپ در ایران چندان شناخته شده نبود، امّا "سخائی" با
بهره از آثار موزیسین‌های خارجی از همان ابتدا نسبت به این نوع موسیقی گرایش نشان داد. در اواخر دهه ۳۰ "منوچهر سخائی" موفق شد که
با ترانه‌ای به نام «کالسکه زرین» که به شکلی غیر حرفه‌ای به همراه "کامبیز مژدهی" به عنوان آهنگساز و "پرویز وکیلی" به عنوان ترانه سرا ضبط
شده بود، از سد شورای سخت گیر و محافظه کار موسیقی رادیو ایران در آن زمان عبور کند.
در واقع تا دههٔ سی شورای موسیقی رادیو در زمینه موسیقی پاپ بسیار سخت گیربود و چون عمدتاً موسیقیدانان سنتی در آن شورا حضور داشتند،
به ندرت اجازهٔ پخش آهنگ‌هایی غیر از موسیقی سنتی و ملی از رادیو را صادر می‌کردند و بنابراین خیلی به ندرت آهنگ‌های پاپ از رادیو پخش می‌شد.
طوری که مثلاً "محمد نوری" به عنوان یکی از نخستین خوانندگان پاپ ایرانی، ناچار بود که در برنامهٔ ارتش ترانه‌هایش را اجراء کند و در خود رادیو امکان
اجرا نداشت. اما در جو پدید آمده بعد از وقایع ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و با پخش ترانهٔ معروف «مرا ببوس» [به خوانندگی "حسن گل نراقی" و آهنگسازی "مجید
وفادار" و شعر "حیدر رقابی" (هاله)]جو دیگری در رادیو به وجود آمد و شورای سخت گیر و محافظه کار موسیقی در رادیو، با دیدن استقبال مردم از این
نوع آهنگ‌ها، رویکرد جدیدی نسبت به موسیقی پاپ پیدا کرد و تصمیم گرفت تا مجوز پخش یک یا دو آهنگ پاپ را در هر ماه صادر کند.
از آن زمان پای خوانندگان پاپ به رادیو گشوده شد و ابتدا "محمد نوری" و بعد "ویگن" برای اجرای این ترانه‌ها انتخاب شدند و بعدها "منوچهر سخائی"
و "عباس مهرپویا" نیز به آنها پیوسته و چهار نفر خواننده‌های پاپ موزیک رادیو در آن زمان را تشکیل می‌دادند که هر کدام در ماه یک برنامه اجرا می‌کردند.
بدین ترتیب "منوچهر سخائی" از سال ۱۳۳۷ به بعد فعالیت حرفه‌ای خود را به عنوان خواننده در رادیو ایران آغاز کرد.
در همین سال‌ها "منوچهر سخائی" فعالیت خود در سینمای ایران را نیز، نخست به عنوان خواننده و سپس به عنوان بازیگر آغاز نمود. یکی از نخستین
اجراهای رسمی او، که اولین ترانهٔ او برای فیلمهای فارسی نیز محسوب می‌شود، در فیلمی به نام «زندگی شیرین است» (ساختهٔ "مجید محسنی"
محصول دیانا فیلم) بود که در سال ۱۳۳۵ اکران گردید. وی در سال‌های بعد در فیلم های دیگری همچون «دخترها اینطور دوست دارند»
(ساخته "اسماعیل پورسعید"،۱۳۴۱) و «خروس جنگی» (ساخته "اسماعیل پورسعید"، ۱۳۴۴) ترانه‌هایی اجراء کرد و همچنین به عنوان بازیگر در
فیلم هایی مثل «پستچی» (ساختهٔ "رفیع حالتی"، ۱۳۴۰)، «در انتهای ظلمت» (ساختهٔ "ابوالقاسم ملکوتی") و «ببر کوهستان» (ساختهٔ "خسرو
پرویزی" ظاهر شد.
در مجموع دوران اوج شهرت و محبوبیت "منوچهر سخایی" در دهه چهل خورشیدی بود. صدای او سبک و کلاس خاص خودش را داشت و او نیز همچون
"ویگن" و "عارف" و "محمد نوری" طرفداران خاص خود را داشت.
در همین ارتباط "محمد رضا شجریان" در کارگاه آواز خود خاطره‌ای حکایت کرده‌است که نشان از شهرت و اهمیت "سخایی" در آن سال‌ها دارد. وی می‌گوید:
«... من در دانشسرا بودم که "منوچهر سخایی" یک ابوعطا خواند که من خیلی خوشم آمد و آن را یادگرفتم و بعدها چند بار آن را خواندم و همیشه هم
گفته‌ام که این را از "سخایی" یاد گرفته‌ام…»
"منوچهر سخایی" همچنین درسال‌های فعالیت هنری اش در تلویزیون نیز شوی تلویزیونی «زنگوله‌ها» را برای تلویزیون ملی ایران تهیه کرد که در آن به
معرفی چهره‌های جدید موسیقی پاپ می‌پرداخت.
.
.
.
.
.
.
به مناسبتِ هشتمین سالروزِ درگذشتِ منوچهر سخائی
۲ - دوران کاری و فعالیت هنری (بعد از انقلاب ۱۳۵۷)
بعد از انقلاب ایران (۱۳۵۷) "منوچهر سخائی" نیز مانند بسیاری از دیگر خوانندگان و بازیگران قبل از انقلاب راهی آمریکا شد و ساکن شهر لوس آنجلس گردید و تلاش نمود تا فعالیت هنری اش
را در آنجا ادامه دهد. از جمله در نخستین سال‌های اقامتش در آمریکا اقدام به تهیهٔ چند ترانه و ارائهٔ آنها به صورت سه آلبوم استودیوئی نمود. اما وی در این آلبوم‌ها و به طورکلی در سال‌های
مهاجرت و اقامتش در شهر لس آنجلس هرگز نتوانست موفقیت های گذشته اش را تکرار کند.
در ارتباط با اولین آلبومش در آمریکا خود او طی مصاحبه‌ای با رادیو فردا می‌گوید:
«.. من از چند آهنگ اولین آلبومم که در آمریکا تهیه کردم راضی نیستم. چون این آلبوم را در بدو ورودم به آمریکا ارائه دادم، هنوز به اوضاع و احوال اینجا آشنا نبودم و از نظر مالی هم بسیار
محدود بودم، نمی‌توانستم به راحتی تصمیم بگیرم و این آلبوم را در شرایط کوچ اجباری و آن حالت گیج و ویجی تولید کردم!....»
اما وی بلافاصله پس از نخستین آلبومش در آمریکا، آلبومی دیگر به نام سکوت و نیز آلبوم همکلاس‌ها را نیز به بازار موسیقی عرضه کرده بود که گرچه در آنها آهنگ‌های خوبی وجود داشت
اما بر اساس گفتهٔ خود او حتی ترانه‌های خوب موجود در این آلبوم ها هم وی را راضی نکرده بود و بدین ترتیب وی نهایتاً تصمیم گرفت که برای چند سال سکوت پیشه کند. در این ارتباط وی
در همان مصاحبه می‌گوید:
«... بعد از آن آلبوم ها، اوضاع اینجا [در لوس آنجلس] به شکلی شد که من دیدم یا باید از این جماعت بزن بکوب پیروی کنم یا دوباره سکوت کنم ومن در آن زمان تصمیم گرفتم با موسیقی
لس آنجلس همراهی نکنم و به کار تألیف روی بیاورم…»
حاصل سکوت طولانی مدت و غیبت "منوچهر سخایی" از صحنه موسیقی پاپ لس آنجلس، جمع‌آوری تعدادی مصاحبه از شخصیت‌های مختلف مطرح در موسیقی پاپ فارسی بود. وی
هم چنین در این سال‌ها دست به تهیهٔ کتابی دربارهٔ موسیقی مدرن و موسیقی پاپ ایران زد که در آن تقریباً با همه کسانی که در دسترس او بودند از جمله با "محمد نوری"، "حمید قنبری"
و "نعمت مین باشیان" گفتگوهایی دربارهٔ این موضوعات انجام داده بود.
سخایی هم چنین در واپسین سال‌های فعالیتش و پس از مدت‌ها سکوت، آلبومی تهیه کرد که در آن از ترانه‌های اجتماعی استفاده کرده و به مضامینی نظیر حقوق بشر پرداخته بود…
"سخائی" در این آلبوم، سعی کرد تا سبک خواندنش را تغییر داده و نت‌ها وگام‌هایی را اجراء کند که در گذشته به ندرت مورد استفاده اش قرار گرفته بود. همکار آهنگساز وی در این آلبوم
"محمد شمس" بود، که آهنگ‌های این آلبوم را از ادغام تم‌های کلاسیک ایرانی وغربی خلق نمود. اشعار ترانه‌های این آلبوم عمدتاً توسط "ایرج فاطمی" سروده شده بودند و به گفتهٔ خود
"سخایی" برای ارائهٔ این آلبوم سه سال کار مداوم انجام شده و موسیقی آن با ارکستر سمفونی پاریس به شکل زنده ضبط گردیده بود.
سرانجام "منوچهر سخائی" روز پنج شنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۰ در آمریکا بر اثر ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت.
.
.
.
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
به یادِ استاد ناصر چشم آذر و اولین سالروزِ درگذشتِ او.
.
.
.
.
.
.
به مناسبت اولین سالروز درگذشت ناصر چشم آذر
"ناصر چشم‌آذر" در ۱۰ دی ماه ۱۳۲۹ در اردبیل متولد شد و در سایه آموزش‌های پدرش "اسماعیل چشم آذر" مراحل اولیه موسیقی را فرا گرفت.
او در کودکی ساز آکاردئون را برگزید.
در ۱۲ سالگی به‌همراه پدرش وارد ارکستر آذربایجانی رادیو ملی ایران شد و در ۱۳ سالگی جایزه ویژه موسیقی را در مقطع دبیرستانی به‌خاطر
نواختن آکاردئون دریافت کرد.
اولین ملودی خود را در ۱۳ سالگی ساخت و در گام لا ماژور و ر مینور بود که مشابه نغمه‌های شوشتری و همایون موسیقی ایرانی است.
در ۱۷ سالگی رهبری کنسرت ترتیب داده شده در سفارت ایران در عراق را برعهده گرفت. در ۱۸ سالگی به‌همراه گوگوش، سفرهای رسمی
خود را آغاز نمود.
در ۲۰ سالگی برای گذراندن دوره جاز به آمریکا رفت و پس از بازگشت سرپرستی ارکستر شوی تلویزیونی "پرویز قریب افشار" را به عهده گرفت.
در محضر استادانی چون "مرتضی حنانه"، "ملیک اصلانیان" دوره‌های تکمیلی را سپری کرد. در سال ۱۳۵۷ به مدت ۵ سال جهت تکمیل دوره
موسیقی جاز و موسیقی فیلم به آمریکا مسافرت کرد.
لازم به ذکر است که وی از پیشگامان سازهای الکترونیک در ایران بود. «باران عشق» یکی از آثار معروف اوست. پس از بازگشت به ایران از سال
۱۳۶۳ و با ساخت موسیقی متن فیلم «تاراج» به کارگردانی "ایرج قادری" فعالیت خود را در زمینه موسیقی فیلم آغازکرد.
سرانجام ناصر چشم‌آذر بامداد جمعهٔ ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ بر اثر سکتهٔ قلبی در تهران درگذشت.
مراسم تشییع پیکر ناصر چشم‌آذر صبح یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ در تالار رودکی تهران برگزار شد و پس از آن در قطعه هنرمندان بهشت زهرا
به خاک سپرده شد.
.
.
.
.
.
.
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
به یادِ سوسن (گل‌اندام طاهرخانی) در پانزدهمین سالروزِ درگذشتِ او، در چهاردهمِ اردیبهشت ماه.
.
.
.
.
.
.
به مناسبتِ پانزدهمین سالروزِ درگذشتِ سوسن.
سوسن با نام اصلی "مهناز" یا "گل‌اندام طاهرخانی" در سال ۱۳۱۹ به دنیا آمد.
نام پدرش "ابراهیم" و نام مادرش "بلقیس" بود. خانواده "سوسن" در اصل کرد بودند. او پس از دست دادن پدرش در یک حادثه تصادف، که خودش هم مجروح گشت به اتفاق مادرش
به تهران آمدند و در کاروان سرایی در بازار شهر ری زندگی می‌کردند. مادرش در مدت کوتاهی به علت بیماری وبا، با زندگی وداع گفت. "سوسن" در نبود پدر و مادر، نزد زنی تنها که
در همسایگی آن ها زندگی می کرد بزرگ شد. او زنی بود که در کافه‌های آن زمان در دهه ی بیست خورشیدی می‌خواند و بعضی وقت‌ها "سوسن" را با خود به کافه می‌برد.
"سوسن" کم‌کم پا به عرصه خوانندگی و به تقلید ترانه‌های "دلکش" و "قمرالملوک وزیری" و "ملوک ضرابی" پرداخت. با نام "ویکتور" در یک کافه با شبی پانزده تومان مشغول به کار شد.
پس از چندی "رشید مردای" آهنگساز موسیقی کوچه بازاری با او آشنا شد و او را به کافه دیگری برد و نام هنری "سوسن" را برای او انتخاب کرد. ناگفته نماند که چون "سوسن" سواد
خواندن و نوشتن نداشت به کمک "رشید مردای" و "یارمحمد تهرانی" ترانه‌ها را حفظ می‌کرد. پس از سال‌ها توسط "جمیله" رقصنده هنرمند به کافه‌های مجلل تر پایش باز شد و تا آنجا
پیش رفت که توانست در "شکوفه نو" یکی از کاباره‌های مهم آن زمان تهران، جایی برای خود باز کند.
آقا "رضا سهیلای" معروف که دارای چند کافه در لاله‌زار بود از او خواستگاری کرد ولی او جواب رد داد. با گذشت زمان پایش به رادیو باز شد و سپس به مهمانی‌های بزرگان دعوت شد و
همچنین توسط "پوران" وارد دربار ایران شد. "سوسن" به خاطر قدردانی از "جمیله"، باعث شد که "جمیله" هم بتواند به دربار رفت‌وآمد نماید. در بیشترین مهمانی‌های تاج الملوک مادر
"محمدرضا شاه پهلوی" او به اتفاق "ملوک ضرابی" دعوت می‌شد. جالب است بدانید که در یک مهمانی، "فرح پهلوی" گردنبندی را از گردن خود باز می کند و برای قدردانی به گردن
سوسن می اندازد.
معروف‌ترین ترانه ی سوسن، «دوست دارم می‌دونی» است که آهنگ آن از "فتح‌الله ریاحی" و شعر آن از "سعید دبیری" است.
ترانه‌هایی از او در چند فیلم پیش از انقلاب به‌کار رفته‌است، از جمله: قیصر، حسن کچل.
او بسیار فرد خیری بود. "سوسن" که قبل انقلاب در کاباره‌های بسیار مشهوری می‌خواند و پول خوبی می‌گرفت همه را خرج فقرا می‌کرد. به شکلی که در بین خواننده‌های زمان خود،
بیشترین کار خیر و کمک را به محرومان می‌کرد.
او بعد از انقلاب، پس از چند ماه به ترکیه و سپس لندن و بعد به آمریکا مهاجرت کرد و در روز ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۳ بر اثر ناراحتی تنفسی چشم از جهان فروبست.
.
.
.
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
میلادَت مُبارک شاه ماهی هنر!
۱۵ اردیبهشت ماه، زادروز گوگوش.
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
به یاد گیتی پاشایی در ۲۴ اُمین سالروزِ درگذشتِ او.
۲۳ خرداد ۱۳۱۹ – ۱۷ اردیبهشت ۱۳۷۴
.
.
.
در حال حاضر 2 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 2 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول