من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگهنوشته اصلی توسط Raul
لبت یه چیزی میگه
چشات یه چیز دیگه
من دیگه فهمیدم کدوم دروغ میگه
لبت یه چیزی میگه
چشات یه چیز دیگه
روزهای بی خاطره شم بد نبود فاجعه اون آلبومی بود که همش 6×8 بود و آهنگ های ماندگار قدیمی شو ترنس کرده بود داد بیرون {اسشمو هم باور کن درست بلد نیستم بسکه بد بود خورشید تو خورشید یه همچین چیزیمن خیلی کارهاشو دوست داشتم بچگی ها.
ولی الان تا آلبوم روزهای بی خاطره قبولش دارم.
از اون سال به بعد دیگه آهنگ هاش خیلی سطحی شدند.
تکراری نبود خواستم نظم تاپیک رو درست کنم، چون همزمان شد...
بگذریم توضیحش سخته}
اون دیگه آخر فاجعه بود
نه من مشکلی با ترنس ها ندارم. خیلی هم قشنگ بود. اتفاقا شاید دوران اوج قمیشی از 2001 تا 2005 یعنی همون موقع ها بود.روزهای بی خاطره شم بد نبود فاجعه اون آلبومی بود که همش 6×8 بود و آهنگ های ماندگار قدیمی شو ترنس کرده بود داد بیرون {اسشمو هم باور کن درست بلد نیستم بسکه بد بود خورشید تو خورشید یه همچین چیزی
اون دیگه آخر فاجعه بود
از آلبوم نقاب شروع شد و تا بی سرزمین تر از باد و روزهای بی خاطره ادامه داشت.
این ها عالی بودند. تلفیقی از ترنس و آهنگ های آروم به سبک قدیمی بود که خیلی هم خوب بود.
اون آلبومی هم که شما می گید "ُsunset to sunrise" یا "غروب تا طلوع" بود که به نظر من بد نبود.
فاجعه بعد از این ها آغاز شد... از البوم رگبار و یادگاری و تگ آهنگ های فاجعه بار.......
اینی هم که میگم به خاطر بی محتوا بودن و مصنوعی بودن شعرها بود. آخه هر چند تا جمله ای که خاتمه اش به قافیه ختم بشه که نشد ترانه!!!
من آرزو می کنم سیاوش دست برداره از این ترانه های بچگانه و دست کم اگر ترانه خوبی به دستش نمی رسه، موزیک بی کلام بده بیرون.
وگرنه من می ترسم با این راهی که در پیش گرفته، چند وقت دیگه بخواد آهنگ های عمو پورنگ رو هم بخونه!!!
همه درد هارو کشیدم جز این درد عاشقی
سهم من از باغ عشق شد گل زرد عاشقی
آی دلم ببخش اگه یه درد تازه ای اومد
آخرین فصل غم ماست فصل سرد عاشقی
يا يه موجود كم و خالي پرافاده شم
وايسا دنيا ، وايسا دنيا من ميخوام پياده شم
من میرم گر چه تا نیم شب بازه چشمم
من میرم ولی تو ندونستی راز عشقم
منو درگیر خودت کن تا جهانم زیر و رو شه
تا سکوت هر شب من با هجومت روبرو شه
من از این دنیا چی می خوام دو جعبه مداد رنگی
بکشم رو تن دنیا رنگ خوبیو قشنگی
من از این دنیا چی می خوام تو تا صندلی چوبی
که منو با تو بشونه واسه ی گفتن خوبی ....
همیشه تو مهربونی واسه این قلب شکسته
واسه این حس غریبم که فقط دل به تو بسته
همجا بروم به بهانه تو
که مگر برسم در خانه تو
در حال حاضر 5 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 5 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
