از غزل گریه پُرم خانه یِ هم غصّه کجاست
از غزل گریه پُرم خانه یِ هم غصّه کجاست
شبِ اعدامِ رفیقانِ گل و نور و صداست
گل پونه گل پونه ، دلم از زندگی خونه
توی اين دنيای وارونه ، برام هر گوشه زندونه
برای هستی و ساقی ، نمونده حرمتی باقی
تو هر کوچه برای عشق ، مهيا مونده شلاقی
زندگی یک جهنم است
اگه دائم به نداشته هایت فکر کنی
صفوف عاشقان ، پيوسته پيوسته
ز مسلخ ميروند ، آهسته آهسته
همش اعدام گلها ، پای گلدسته
کبوترها همه از ، گمبدا خسته
تو اين دنيای ويرونه ، نه گل مونده ، نه گلخونه
سر ديوار هر خونه ، فقط جقد که ميخونه
زندگی یک جهنم است
اگه دائم به نداشته هایت فکر کنی
گل پونه مگه دنيای ما خوابه
نميبينی مگه چشم خدا خوابه
که با اسمش يکی از گرد راه اومد
خدارو ياد کرد و عشقو گردن زد
گل پونه گل پونه ، اگه امروز دلم خونه
اميدم زنده ميمونه ، که دنيارو بلرزونه
زندگی یک جهنم است
اگه دائم به نداشته هایت فکر کنی
بفرما بفرمانوشته اصلی توسط Saber
نه ! نه شنیدم
بده بیاد !
چه قدر آهنگِ کم یاب داری دیوث !
[فقط کسانی که در سایت عضو شده اند قادر به مشاهده لینک ها هستند عضویت در سایت کمتر از 1 دقیقه ست. برای عضو شدن در سایت کلیک کنید...]
یکی هم بود
که پنجره جمع می‌کرد
تا آسمانِ بیشتری داشته باشد ...
در حال حاضر 95 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 95 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
پاسخ با نقل قول
