○● چت روم بروبکس بارانی ™●○

[Milik]

از هَر کَرانه تیرِ دُعا کَرده ام رَوان ،
باشَد کَز آن میانه یِکی کارگَر شَوَد

دَر تَنگنای حیرَتَم از نِخوَت رَقیب ،
یا رَب مَباد آنکه گِدا مُعتَبَر شَوَد ...

[Milik]

گَر عاشقِ رویَت را سَرگَشته هَمی خواهی ،
حَقا که اگَر از مَن سَرگَشته تَرَت اُفتَد ...

[Milik]

خواَهم شُدَن به مِیکَده گِریان و دادخواه ،
کَز دستِ غُم خَلاصِ من آنجا مَگَر شَوَد

حافظ چو نافِه یِ سَرِ زُلفَش به دَستِ توست ،
دَم دَرکَش اَر نه بادِ صبا را خَبَر شَوَد ...

[Milik]

پا بَر سَر دَرویشان از کِبر مَنِه یارا ،
دَر طَشتِ فَنا روزی به تیغ سَرَت اُفتَد

اکنون منِ بیچاره دَر دَستِ تو چون مومَم ،
بیچاره تو گَر روزی مَردی به سَرت اُفتَد ...

[Milik]

گُفتی شِکَرم بَخشَم عطار سَبُک دِل را ،
آن بَر تو گِران اُفتَد راَیِ دِگَرَت اُفتد ...

[Milik]

اِی نورِ هَر دو دیده ،
بی تو چگونه بینَم ،
وِی گَردَنم بِبَسته ،
از تو کجا گُریزَم

ای شِش جَهَت زِ نورَت ،
چون آینه ست شِش رو ،
ای رویِ تو خُجَسته ،
از تو کجا گُریزَم ،

گَر بَندَم این بَصَر را ،
وَر بُگسَلَم نَظَر را ،
از دِل نِهی گُسَسته ،
از تو کجا گُریزَم ...

[Milik]

Ice ...

[Milik]

جِلوه یِ گُل ، بویِ سُنبُل ،
نالِه ی چَنگ ، بانگِ بُلبل
کَرده صَحن چَمن پُر زِ غُلغُل ،
شَبنَم صُبحُ بَر چِهره یِ گُل

مُطرب آهَنگُ را تازه تَر کُن ،
وَز دِل خویشُتَن نَغمه سَر کُن
زَخمِ دلِ تارُ به زَخمه مَیازار ،
نالِه ی تارُ کَمتر بُرون آر

بِگو به ساقی ای نسیمِ سَجَری ،
شُد سُپَری عَهدِ خزان
بیا به عاشقان بِپِیما قَدَحی ،
خونِ دلِ دختِ رزان

از غَمِ عشق ، شُد دِلَم خون ،
وَز رَه چَشم ، رفتُ بیرون

ای عشق آخَر کَردی بی خَبَرم ،
با یِک جِلوه بردی دِل زِ بَرَم

زِ آتَش عِشقت این دِل زارَم ،
گَشته پَریش
آتَشی اما دَر دِل عاشق ،
مَرهَم ریش

تو آخَر چِه ای رهزَنِ دل بَلایِ جان ها ،
ازَ آتَشِ پُر شَرَرت سوخته شُد چه خانِمان ها

باعِثِ آه و بیدادِ و ناله ،
از چَکاوَک بُوَد عِشقِ لاله

ساقی اگَر بَرخیزَد ،
باده به جامَم ریزَد ،
شُعله یِ عَشقَش فُروزَم

مُطرب اگَر بِنشینَد ،
حالَتِ عاشِق بینَد ،
از غَمِ عشقَش بِسوزَد

بَرکِشَد از پَرده ی بیدادُ بیرون ،
نالِه ی روحُ بَخشِ همایون ...

[Milik]

بَهارِ دِلکَش رَسید و دِل به جا نَباشَد
از آن که دِلبَر دَمی به فِکرِ ما نَباشَد

در این بهار اِی صَنَم بیا و آشتی کُن ،
که جَنک و کین با مَن حَزین رَوا نَباشد

صُبحدم بُلبُل بَر درختِ گُل به خَنده می گُفت
نازنین را ، مه جَبینان را ، وفا نَباشد

اگَر که با این دلِ حَزین تو عَهدُ بَستی
حَبیبِ من با رقیبِ من چِرا نِشَستی
چِرا دِلَم را عَزیزِ مَن از کینه خَستی

بیا دَر بَرم از وَفا یِک شب ،
ای مَهِ نَخشَب ،
تازه کُن عَهدی که بَرشِکَستی ...

[Milik]

آن سو مَرو ، این سو بیا ،
ای گُلبُن خَندانِ من
ای عَقلَ عَقلِ عَقلِ من ،
ای جانِ جانِ جانِ من

دریایِ چَشمَم یک نَفس ،
خالی مَباد از گوهَرت
خالی مَبادا یک زمان ،
لَعلِ خوشَت از کانِ من

عشقِ تو را مَن کیستَم ،
از اَشک خون ساقیستَم
سَغراقِ مِی چَشمانِ من ،
عَصارِ مِی مُژگانِ من

زَ اَشکَم شَرابَت آورَم ،
وَز دِل کَبابَت آوَرم
این اَست تَر و خُشکِ من ،
پیدا بُوَد اَمکانَ من

دَر سِر به چَشمم چَشم تو ،
گویَد به وَقتِ خَشمِ تو
پِنهان حَدیثی کو شود ،
از آتَش پِنهانِ من

با این هَمه کو قَندِِ تو ،
کو عَهد و کو سوگندِ تو
چون بوریا بَر می شِکَن ،
ای یارِ خوشِ پیمانِ من

گُفتم چو خواهی رَنجِ من ،
آن رَنج باشد گَنجِ من
مَن بوهُزَیره آمدم ،
رَنج و غَمت هم مالَ من

پَس در دَست در اَنبان کُنم ،
خواهُنده را سُلطان کُنم
مُر بَدرِ را بَدره دَهَم ،
چون بَدر شُد مِهمانِ من ...